The Unspoken Words of Kiefer Ravena

Chapter 13: The hardest part

This is not the Kiefer we used to know.

Alam nyo yun? Masyado syang senti. Para maiba naman.

Lagi nalang kasi yung girl yung nagPOV diba?

Kaya heto!

Btw, thanks @jhoiceFG_315 for inspiring and pushing me to update.

And syempre naman sa inspirasyon ko bukod kila Kiefer at Mika ang @MieferFOREVER. xx

Pakinggan nyo yung multimedia dyan sa gilid para sa mga online nagbabasa.

Tapos sa mga sa cp/tablet/ipads nagbabasa pakinggan nyo yung Lost Stars ni Adam Levine (favorite song ni Mika) habang binabasa nyo to. Swak yan.

__________________________________________________________________________________________________________

Papasok na ako ngayon sa Gym.

Sasabihin ko na kasi sa buong team na I'm leaving anytime soon.

Eto ako ngayon sa harapan nila....

"Ah guys, sorry. Mukhang di ko na ang buong college ko dito. Pero depende padin. I'm going to LA kasi eh. Inapprove na kasi yung application ko dun. Kaya ayun." pageexplain ko sa kanila.

"Nakanang!! Bro iba ka na. Wag mo kaming kakalimutan ha?" pang-aasar ni Von. Tumawa naman kami.

"Good to hear that Kiefer! Good luck and hope to see you there!" sabi naman ni Cameron.

After ng practice nila, nagpadespedida party si coach sa akin. Secret lang daw! Bawal kasi sa school yun! haha.

Dun kami syempre sa bahay nila Coach. Grabe kantahan, sayawan, kwentuhan, asaran.. at syempre hindi mawawala ang inuman.

Sa sobrang namiss namin yung ganung bonding heto ang mga loko KNOCK OUT. Mas matindi pa sa nasapak ni Manny Pacquiao. All of them were perfectly WASTED.

Ibang klase tong mga to malasing. Biruin mo? nagkalat sila sa lahat ng sulok ng bahay ni Coach? May natutulog sa upuan, nakasalampak sa sahig, nakapatong sa lamesa at meron din sa hagdan. Ay grabe ano?

Nakakahiya. Buti nalang kamo, nasa out of town trip yung family ni Coach. Except sya. Iwan eh. Buti narin na malaki ang bahay ni Coach at nagkasya tong mga dambuhalang mga to. Ang lalaki kaya nila.

Bukas na ang alis ko, pero hapon pa naman yun kaya ayos lang kahit umagahin ako dito.

1 last day to go. Aalis na ako. Iiwan ko na lahat. Iiwan ko ang family ko, yung friends ko, yung mga teammate ko and Mika as well. I hate this feeling.

Lumabas muna ako sa bahay nila Coach at pumunta sa garden para magpahangin. Nang makita ko si Cameron sitting there and umiinom sya. Naglakad ako papalapit sa kanya.

"Bro, you drinking alone?" tapik ko at napalingon sya sa akin.

"Obviously yes. All of them are sleeping like there's no tomorrow. I have no choice but to drink alone." sagot nya.

"Mind if I join you? Common bro! I'm still here! Alive, alert awake! Let's drink." umupo ako at nagstart nang uminom.

Ayun nagkwentuhan kami about life. Madami! About sa environment sa LA tapos mga pagkain at cultures dun. Syempre shinare ko din sa kanya kung bakit it's more fun in the Philippines. Hanggang sa mapunta sa akin ang usapan.

"So you you are leaving?" tanong ni Cameron.

"Yeah" maipid ko namang sagot sa kanya sabay lagok ng alak.

"How about your studies? Are you sure you wanna go there?" tanong nya ulit.

"I will continue my studies there IF i'll pass the exam and meet their expectation. You know what I mean. I need to go there, for some reason." sagot ko.