The Unspoken Words of Kiefer Ravena

Chapter 30: Unstable

Hi guys! Medyo malapit lapit na pong matapos ang story natin.

Mga 5 chapters to go after this one.

Naayos ko nadin po yung minor conflict dun sa Chapters 28.1 and 29 ;)

___________________________________________

Umuwi ako sa bahay at hinatid ako ni Thirdy sa bahay. Alam nya rin kasing bukas ang Game 2 ng finals.

Pagkapasok ko ng kwarto ko, bigla na lang bumagsak yung mga luhang lalong nagpapabigat ng nararamdaman ko.

"The patient is suffering from Coma."

Yan ang paulit ulit kong naririnig magmula nang makaramdam ako nag pag iisa.

Umupo ako sa kama at kinuha ang scrapbook na nasa bedside table ko.

"Kief, gumising ka please. Wag mo akong iwan. Hindi ko kaya." Mga salitang lumabas sa bibig ko habang inihiga ang katawan ko sa kama. Habang nakatingala ako sa itaas at tinitignan ang mga glow in the dark stars sa ceiling, unti unting pumikit ang mata ko at gayun din, huminto na sa pagtulo ng mga luha ko.

"Ate, gumising kana. It's eight in the morning and magtraining ka pa. Remember, today is finals game. Halika na, ready na ang breakfast." Sabi ni Mama habang sumisilip sa pinto ng kwarto ko.

"Opo ma, pababa na po ako." Sagot ko.

Kinuha ko muna yung phone ko dahil wala pa naman ako sa mood bumaba at kumain ng breakfast. Kinalikot ko muna I to hanggang sa makarating ako sa music player.

Naghanap hanap ng kanta hanggang sa makita ko ang isang voice recording.

"Mika, magsmile ka na, hindi ka na kasi maganda pag nakasimangot ka eh. Hehehe"