Ne çdo hap që hidhnim mërzitesha akoma edhe më shumë. Ndihesha e zhgënjyer asgjë nuk ishte ashtu siç unë e prisja, shkurt më dukej vetja si në fshat. Sapo dolëm nga lagjja në ato rrugët që nuk kishin asnjë ndryshim nga njëra- tjetra. Per nje moment menduan se po humbisnim keshtu qe vendosëm të ktheheshim. Me në fund arritëm, edhe pse konvikti nuk ishte aspak i bukur tani nga lodhja e tepert më dukej thjesht i mrekullueshëm. Duke mos pasur uri, u ndërrova dhe u shtrita ne krevat. Do te dëshiroja që të kontaktoja me ndonjë, por duke mos pasur wi-fi në konvikt vendosa te shihja ëndërra xp. Pavarësisht se shtrati nuk ishte dhe aq i rehatshëm më zuri gjumi shumë shpejt.
- Oj ti goc ca thua moj, si dilni juve vetem kur nuk dini as rruge asi gjo a jeni n rregull?
-Nuk jemi aq idiote ne mos me majt men rrugen ku ecim.
- Ej nuk përmeni njeri idiotllëkun ktu ju nuk e dini si jan lagjet ...
Gjithe keto zera i dëgjoja dhe thjesht mendoja sikur ishin pjesë e ëndërres. Ishte zëri qortues dhe i larte i samit ai qe më bëri të kuptoja se gjithcka ishte reale. Peff po zihen thash me vete e ci duhet atyre njeher,duke menduar vura kufjet ne vesh,e ngrita volumin e muzikës deri në fund dhe vazhdova te flija sikur asgje te mos kishte ndodhur.
(( pas dy oresh))
Ndjeva se më kishte marre uria, prandaj hapa valixhen dhe pashe cfare kisha ndonjë gjë te ngrenshme.
