SOĞUK-SICAK (Askıda)

Açım olumm..

- anne , anne!!! Gelsene nereye gidiyorsun? Beni birakmaaa... !!! Anne lutfenn!

Anneee...

Bu sabah da bagirarak uyandim. Her yerim ter icindeydi. Korkuyordum,özlüyordum, ölmek istiyordum... Tum bunlardan kendimi korumak icin ellerimle yüzümü kapattim. Ne  işe yariyacaksa. O sırada agladigimi fark ettim. Kendimi cok kotu hissediyordum. Gidip dus almalıydim. Tabi bedenim buna izin verirse. Kalkmaya yeltendim. Ellerimi yataga koyup bedenimi ittirdim. Ama bedenim buna ters tepti ve sırt ustu yastığa dustum. Isti simdi sonsuza kadar aglamak istiyordum . Buradan hic kalkmamak ... kollarimi iki yanimda acip aglayabildigim kadar agladim. Annemi dusundum mutlulugumuzu düşündüm her seyin ne kadar güzel olduğunu etrafa gulucukler saçtigimi dusundum, dusundum dusundum dusundum.....

Yine bir kabus gormustum. Bir oncekinin etkisinden cikamamisken bu kadari fazla degil miydi?

En sonunda bunun boyle yurumeyecegini anlayip kendimi toparladim. Hicbir sey dusunmemeye calisiyordum . Elimden geldiğince ...

Biraz daha yatip odami  tavanini izledim. Bembeyaz bomboş. .. Tıpkı benim icim gibi. Hayatim boyunca hep iyi bir kiz olmaya calismistim.  Icimde ne kadar iyi bir kiz olsam da nedense disa yansittiklatim bunun tam tersi oliyordu. Icimden arkadaslarima '' Ne olur beni birakmayin size ihtiyacim var" desem de , disimdan " Beni yalniz burakin" diyordum.

Her ne kadar sicak davranmak istesem , arkadaslik kurmayi sevsem, ihtiyacim oldugunda onlarin yardimima kosacagini bilsem de disima bunu yansitamiyordum. Ve onlarada benden  uzaklasiyorlardi. Belki de nedeni neler yasadigimi bilmemeleridir. Dogru bu yaşadıklarımı kimse bilmiyor. Cunku ben anlatmaya cekiniyorum. Anlatirsam bana aciyacak ve ve acidiklari için bana yakın  davranacaklarini biliyorum. Acinmaktan nefret edeyorum işte bu yüzden de yalnizim. Uzay boslugunda asılı kalmis bir meteor kadar yalnizim . Diğer meteorlar ona yaklasiyorlar ama onu görmüyorlar . Ya yanindan geçip gidiyorlar. Ya da carpip paramparca ediyorlar. Oysa neden orada asili durdugunu bilmiyorlar.

▶●◀ ▶●◀ ▶●◀ ▶●◀ ▶●◀

- hadi uyan artik uykucu . Saatin kac oldugundan haberin var mi senin? bizim de işimiz gücümüz var canım(!) 

İşte bu ses . Bu benim canım (!) üvey annem . Babacığımın biricik karısı(!) 

-Hadi diyorummm....!!!

            Tamam be gelicez ne buluyorsa benimle uğraşmakta. 

Kalkıp duşa girdim.Buz gibi su iyi gelmişti . sabah sabah düşündüğüm şeyleri hafızamdan silmese de bir süreliğine alıp bir köşeye fırlatmıştı. Sahi sabah sabah ne düşünmüştüm ben öyle ! bu düşündüklerimi edebiyat sınavında kullansam amma yüksek alırdım ha. Neyse su harcamayalım. Bu kadar yeter.

Duştan çıkıp,dolabımın karşısına geçtim. Bir süre dolapla bakıştıktan sonra kapağını açamgerektiğini fark ettim. ne kadar dalgınım aman tanrım(!) Bir süre de kıyafetlerle bakıştıktan sonra kararımı verip kot bir şort ve beyaz bol bir bluz giydim . Saçlarımı kurutup kendi haline braktım. 

Aşağıya indiğimde kız kardeşim koltuğa uzanmış telefonunu kurcalıyordu,oyun oynuyordu ya da mesajlaşıyordu. Bilmiyorum ama telefon elindeydi. 

Abim henüz kalkmamıştı. ve Selin hanım(üvey annem) evde yoktu. Karnım çok acıkmıştı. Aslında hizmetçilere söyleyip bir şeyler hazırlatabilirdim ama tek başıma yemek işime gelmiyordu. Bu yüzen abimin kapısına doğru yürüyecektim ki Ceren başını kaldırıp:

-Nereye?    

Diye sordu.

-hiçç Selin yok mu?