SOĞUK-SICAK (Askıda)

18.

Bunlar beni hastaneye götürmek istiyorlardi ama ben kafami bile kaldiramiyordum.  Bunu ankayan Arda bir elini koltukaltimdan digerini de bacaklarima koydu. Ve kaldirdi. Ilk once korksamda baska secenegim olmadigindan katlanmaya calistim. Gozlerim kapaliydi. Ve yaniyordum.

-Acele etmeliyiz.  Ateşi çok yüksek.  Eren kos arabayi calistir.

Arda bir yandan yürüyor bir yandan emir veriyordu.

Yuzume carpan soğuk havadan disariya çıktığımızi anlamistim. Arda bir an arkasinda dondu ve Cerene seslendi.

-Ceren sen gelme Müdüre haber ver. Sonra sen de gelirsin.

-Tamam abi acele edinn.

Arabaya binmistik.  Kafami Ardanin göğsüne koyup rahatlamaya çalıştım.

Ne ara gelmistik. Ne ara yataga yatirmislardi beni bilmiyordum. Atesimi kontrol etmek icin elimi alnima goturmeye calisinca Kolumda bir aci hissettim. Ah. Serum. Igneden nefret ederim. Oraya bakamayinca kafami cevirdim.

Yanimdaki koltukta Arda oturuyordu. Ve uyuyakalmisti.

Kapi acilinca kafami oraya cevirdim. Eren bakislarimi yakalayinca gülümsedi.

Kapiyi arkasindan kapatip yanima geldi. Yatagin kenarina oturup:

-Iyi misin?

Gulmeye calisip

-Iyiyim.

Dedim. 

Aslinda Erene kendimi çok yakın hissediyordum. O da baslarda baya yakindi ben de ondan cesaret alıyordum.  Ama o benden sogumaya baslamisti . Kesin benim sucumdu. Ben cok soguk davraniyordum. Ve o da benden kaciyordu.

Masumca gülümseyip koltukta arkasina yaslandi.

Ne yapmaya çalıştığını anlamak istercesine kaşlarimi kaldırıp baktım. Bakışlarımı yakaladığında kafasını sallayıp ne var ? Der gibi baktı. Gözlerimi devirip kafamı çevirdim.

Ne zaman çıkacaktım buradan. Tamam bir şeyim yok iyiyim ben. Ateşim de düştü.

Düşüncelerimi duymuş olabilecek bir hemşire, odaya daldı. Kapı var orada kapı. Kör! Gülümseyip

-Hastamız iyi çıkabilirsiniz.
*sensin hasta. Ama seni sevdim. Saol cano*

Sus ya iç ses misin nesin. Düşüncelerimi çalıyo pislik.

Hemşireyi duyar duymaz hareketlendim.

-Hadi gidelim buradan.

-Hop bekle bakıyım. Ne bu acele. Ateşin düştü mü?

Ne Eren mi ? Tabiki Eren söylemedi bunu Arda geldi.  Eren beni mi düşünecek. Peh.

........

Sonunda evdeyiz. Şükür . Hemen odama çıkıp uyumak istiyordum. Zaten 5 saat hastanede tuttular beni. O iğrenç hastane kokusu üzerime sindi resmen. Bu yüzden banyo yapıyoruz dimi? Tabiki evet.

Üzerimdekileri çıkartip kabine girdim. Kısaca bir duş aldıktan sonra hemen çıktım.  Çünkü çok uykum vardi. Şimdi Arda olsa kesin." Uyuma. Uyuyacaksan da 8 saatten önce uynama. Sarhoş gibi oluyorsun. Çekemem seni. "

Derdi. Ahah. Aslinda doğru ya ben geçen gece ne yapmıştım öyle resmen duvara kapıya selam vermiştim.  Ah ben ve sacmaliklarim.

Sacimi tarayıp kuruttuktan sonra tepeden topladim. Pofuduk minnoş pijamalarimi da giyince hazırım.  Hemen yatağa atladim. Aman be . Cantami hazirlamadim.

Sürünerek kalkip cantama kitaplari tikistirdim. Alarmi da kurup yatağa (yeniden) girdim.

Ve tabiki bünyeme uygun olarak , kısa sürede uykuya daldim......

*******

Sınıfta kimse yoktu. Erken mi gelmistim ben ? Hemen telefonu çıkarıp baktim. Yoo. 8.30 tam zamani. Zaten Arda da beni yolun yarisinda bıraktı benim işim var sen buradan sonra yürü dedi. Ceren de ben okula gelmicem kendimi iyi hissetmiyorum falan geveledi.

Anlaşılan bütün okulun işi var oh ne hoş ya.

Sınıftan çıkıp koridorda dolaşmaya basladim.  Okulun popisi Eren bey de ortada yoktu. Be tabiki Ozan da yoktu. Bu ne ya ne oluyor. Bisey mi kaciriyorum acaba.?

Sınıflara teker teker bakarak gezmeye basladim.  Aha. Bir insan. Yasam belirtisi gösteren bir insan. Hem de çöpleri toplayarak.

-Abla bakar misin? Bütün okul nerede acaba?

Abla arkasini dönüp elinin tersiyle alnini sildi.

-Okul yerinde biz de içindeyiz kızım.

Dedi ve önüne döndü.  Ha? What dedin ablacim? Ben yaşam belirtisi gosteriyor dedim ama yanilmis da olabilirim. Espiri miydi ciddi miydi? Espiriyse benimkilerden de kötüydü.  Eğer ciddiyse Allahim sen beni koru!

Derin bir nefes  aldim ve

-Ablacim okul derken içindeki insanlardan bahsediyordum.

Yine bana dönüp gülümsedi.

-Biliyorum heralde yavrum da okulda insan yokki. Ben de espiri yapiyim dedim.

Aman tanrim. Espiriymis. Ve doğru söylüyor okulda insan yok. Cidden yok hem mecazi anlamda hem gercek anlamda. Ve anlamis olacaksiniz ki edeboyat dersini bu aralar dinliyorum.

Tam kapidan çıkacaktım ki:

-Kızım asagida bir cocuk var. Ona sor git de. Konferans salonunda.

Ah. Hangi çocuk acaba.

-Tamam saol abla.

Arkami dönüp kosmaya basladim. Aşağıya. .

Konfernas salonunun kapısını açtım veee......

SÜPRİZ.......

ARDA, EREN,CEREN,OZAN, VE BÜTÜN OKUL. (YANI ICINDEKI INSAN OLAMAYAN İNSANLAR.)

VEE SONNN.......

Merhaba arkadaslar. 1.8k olmuşuz. Okadar sevindim ki. Hepinize çok teşekkürler.  ♡♡ umarim bölümü beğenmişsinizdir.....