My life is like hell.

5.

Lauren POV.

De ambulance is er al snel en victor was ook gekomen. Ze leggen mams op de brancard en rijden naar de ambulance met haar.. Ik ren hun achterna en ik mag voorin zitten.. Nooit ben ik zo bang geweest. De sirenes gingen aan en we reden steeds sneller. Overal zag ik auto's vandaan komen en ik dacht dat ik zelf dood ging. Eindelijk komen we aan bij het ziekenhuis en mijn moeder word meteen weggebracht en ik blijf hier achter met mijn broer.

"V-Viccie g-gaat ze d-dood?" huilde ik terwijl ik geknuffeld word door Victor.

"Nee Lau, mam gaat niet dood, ze is een sterke vrouw" Zegt hij tegen mij maar ik hoor de angst in zijn stem..

Na een tijd wachten mochten we dan eindelijk naar onze moeder toe.. Wat zag ze er slecht uit..

"Mam?" vroeg ik "Mam, ben je daar? Alles komt goed ik weet het zeker.. Je komt er wel weer bovenop. Je bent een sterke vrouw weetje nog? Jij kan nu nog helemaal niet doodgaan, daar ben je veel te sterk voor!" Ik kijk haar ernstig aan "Mam? waarom reageer je nu niet? Het is nu geen tijd om grapjes te maken hoor" zei ik terwijl mijn stem trilde. Victor komt naar mij toelopen en slaat een arm om mij heen.

"Mama komt voorlopig niet meer terug, we weten niet of ze nog terug komt." zucht victor "Ze ligt in coma"

"Coma?! coma?! Maar dat kan helemaal niet! Mama word beter ik weet het zeker" schreeuw ik en victor houd mij stevig vast.

"NEE NEE VICTOR ZE WORD BETER IK WEET HET GEWOON ZEKER ZE WORD BETER" roep ik uit terwijl ik tegen hem aan sla uit woede. Victor pakt mij nog steviger vast en dan geef ik op.

"Nee, ze kan niet weg gaan. Ze word beter dat heeft ze mij nog beloofd. Mama breekt nooit haar belofte ik weet het zeker!" zeg voor ik in tranen uitbarst "Victor wat moeten we nu doen?"

"Het enige wat we nu kunnen doen is bij mama blijven dag en nacht."

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Na twee weken lag ze nog altijd in coma. Ik zag het niet meer zo positief in. Waar moet ik straks wonen? Moet ik bij victor gaan wonen? Victor kan nog maar net zijn eigen huur betalen dus als ik erbij kom worden we misschien wel dakloos.. Ik kan nergens heen. Ze moet blijven leven, ze heeft het toch ook beloofd?! Ja, ze heeft het beloofd en als ze iets beloofd houd ze zich daar altijd aan! Ik zit nu al twee weken non-stop bij mijn moeder en ik ben ook al twee hele weken niet meer naar school geweest. Victor heeft met de school gebeld maar duidelijk gezegd dat de school het alleen aan de leraren mocht vertellen en niet aan de leerlingen omdat ik dat niet wilde.

Ik zit nu al weer een hele dag bij haar en victor is aan het werk, hij moet ook bijven verdienen om zijn huur te betalen. Ik blijf de hele dag in het ziekenhuis naast het bed van mijn moeder. Waarom moest zij het nu zijn? Ik wens het helemaal niemand toe maar zeker niet mijn moeder.. Het is allemaal mijn schuld! Ik had haar veel eerder mee moeten nemen naar de dokter! Als ik dat had gedaan was het nooit zo ver gekomen en nooit zo ver uitgezaaid! Ik had beter moeten weten! Ik raakte helemaal in de knoop door mijn eigen gedachten en wist niet meer wat ik moest doen. Ik loop wat te ijsberen door de kamer en besluit dan om even een frisse neus te halen, Ik heb deze witte muren nu al twee weken lang gezien..

Ik loop rustig rond buiten en geniet van het mooie weer, vogeltjes fluiten, kinderen spelen, zonnetje schijnt, lucht is blauw (Teletubbies kom maar gauw!) alles is zo mooi. Ik moet ook maar een baantje nemen, je weet maar nooit ik kan Victor niet alleen de huur laten betalen, bovendien moet de begravenis ook betaald worden als mam wel overlijd. Ik loop eerst richting huis om mij even op te frissen. Het voelt heel naar om thuis te zijn.. Ook voelt het erg naar om mam zo achter te laten.. Achja, ze is in goede handen.. Ik pak wat schone kleren uit mijn kast en prop het in een tas. De rest was al in het ziekenhuis. Ik loop naar mijn moeder haar kamer en haal daar ook een leuk setje kleding uit. Ze moet er goed uitzien als ze uit haar coma komt en weer naar huis mag. Ik moet maar even naar het winkelcentrum om te kijken of daar baantjes zijn.. Ze willen vast wel mensen die duits, engels en frans kunnen spreken.. Ik loop naar het winkelcentrum met mijn rugtas op mijn rug. Het eerste wat ik zie is een restaurant waar ze hulp nodig hebben. €25,76 netto per dag + nog een tip.. Ik pak mijn telefoon en reken uit hoe veel dat dan in een week is.. €180,32 hmm.. Dat verdiend nog best goed.. Ik ben ook erg vriendelijk al zeg ik het zelf dus dat is een pluspunt. Ik doe mijn telefoon weer weg en ik loop naar binnen.

Als ik binnen loop staat er een vrouw achter de toonbank. Ik loop er heen en glimlach naar haar.

"Hallo" zeg ik vriendelijk en de vrouw kijkt mij aan

"Kan ik je helpen?" vroeg ze, ze is erg vriendelijk..

"Ja, ik wilde graag solliciteren voor de baan hier?"

"Heb je een CV?"

"Nee, ik zit nog op school." De vrouw glimlachte naar mij en gaf me een formulier.

"Heeft U een pen voor mij?" vraag ik netjes aan haar en ik krijg een pen. Ik vul al mijn gegevens in en ik moet ook een reden waarom ik zou willen werken. Ik vul maar gewoon in dat ik graag mijn eigen geld wil verdienen zodat ik leuke dingen voor mijzelf kan kopen. Ik geef mijn formulier aan de vrouw achter de toonbank en glimlachte vriendelijk naar haar.

"Je hoort nog van ons..." zei ze terwijl ze op het formulier keek "....Lauren" Ik gaf haar een knikje en verliet het restaurant weer.. Nu maar wachten want ik zie verder nergens dat ze iemand nodig hebben.