My life is like hell.

10.

Lauren POV.

Vandaag is het dan zover. De begravenis van mama.. Victor en ik hebben alles geregeld. Niet veel mensen kwamen want we hadden geen familie meer.. De enige die kwamen waren mama haar vriendinnen en vrienden en sommige vrienden en vriendinnen van mijn vader kwamen ook nog.. Ik stap uit mijn bed en loop naar de badkamer om even te douchen. Nadat ik gedouchet heb trek ik de kleding aan die ik heb uitgekozen.. Mama vond deze outfit mij altijd heel mooi staan dus ik trek het speciaal voor haar aan. Ik ben ook best zenuwachtig voor de begravenis want ik ga zingen op de begravenis.. Ik zing het liejde Mama van de Spice girls.. Mijn moeder vond dat liedje altijd helemaal geweldig. Ik föhn mijn haren en maak er dan wat krullen in. Victor kwam ontertussen ook uit bed om zich klaar te maken.

We rijden naar het gebouw waar mama lag en haar kist werd op een soort karretje gezet zodat het makkelijker was om haar te vervoeren. Eenmaal aangekomen bij de uitvaart tilden Victor, een paar goede vrienden van mijn vader en moeder & ik de kist naar een apart kamertje waar mensen nog een keer afscheid konden nemen. Iedereen is geweest en Victor en ik nemen nu afscheid. Het voelt zo naar om straks de bovenkant dicht te doen en dan voor altijd dicht te schroeven..

Victor en ik duwen de kist naar de ruimte waar speeches enzo werden gehouden voor mijn moeder en iedereen keek ons vol medelijden aan. Victor en ik gingen bij elkaar zitten en hielden elkaars hand vast. De man die we hadden gebeld voor de uitvaart kwam naar voren.

"We zijn hier allemaal bijeen gekomen voor onze moeder, vriendin, misschien ook wel beste vriendin. Helaas heeft Sabine het niet gered, we waren er niet optijd bij." Bij die zin schoten mijn ogen vol met tranen ik had dit kunnen voorkomen, ik had sneller naar de dokter kunnen gaan met haar! "We willen natuurlijk ook haar kinderen: Victor en Lauren steunen met dit verschrikkelijke verlies. Ik heb ook een brief gelezen die Sabine in een kluis had gestopt en deze wil ik graag aan jullie voorlezen." Dit wist ik niet? Hoe heeft hij een brief gevonden? Victor? Oke, niet belangrijk we moeten weten wat er in die brief staat. "Als je dit leest ben ik waarschijnlijk niet meer op deze mooie wereld maar ergens in de hemel, Ik wil graag iedereen laten weten dat ik zielsveel van mijn vrienden/vriendinnen houd en nauurlijk zal ik mijn prachtige kinderen nooit vergeten... Victor, Ja waar kan ik beginnen altijd vrolijk en opgewekt. Staat altijd voor alles en iedereen klaar om te helpen. Geweldige jongen en ik wil dat je dit nooit vergeet. Lauren, Mijn prachtige meid, mooize zangstem waar niemand iets van afweet. Ik wil dat je nooit vergeet dat ik voor altijd van je houd.." Nadat de man dat had voorgelezen zat ik met mijn hoofd in mijn handen te huilen.. Hoe kon het dat ik dit niet wist... Ik hou ook van jou mam en ik zal ook altijd van je blijven houden.

"En dan wil ik Lauren nu graag naar voren roepen zodat ze haar mooie zangstem aan iedereen kan laten horen" Ik loop naar voren en ik krijg een microfoon in mijn handen gedrukt.

"Nou erhm o-oke, i-ik ga mama zingen w-want dat vond m-mama  altijd een p-prachtig liedje" stotterde ik. Ik knikte naar iemand achter de knoppen en de muziek begon.

Mama - Spice girls

"She used to be my enemy and never let me be free

Catching me in places that I knew I shouldn't be

Every other day I crossed the line, I didn't mean to be so bad

I never thought you would become the friend I never had

Back then I didn't know why

Why you were misunderstood

So now I see through your eyes

All that you did was love

Mama, I love you, Mama, I care

Mama, I love you, Mama, my friend

You're my friend."

Na het lied ging ik weer zitten en ik kreeg een glimlach van iedereen toegeworpen dat ik het goed had gezongen. Nadat Victor zijn speech had gedaan werd de kist weggereden van ons. We zullen haar nu echt nooit meer zien. Als mama gecremeerd is krijgen wij het as. We hebben besloten om een deel bij mijn vader neer te gooien, ik krijg een ketting met een foto van ons met haar as er in en de rest van het as doen we in een muurtje zodat we toch nog een soort 'graf' hebben voor haar.

Na de begravenis moest Victor werken, belachelijk dat hij geen eens vrij kreeg.. Ik zat weer eens alleen thuis en dacht nog eens na over wat de man zei: 'We waren er niet optijd bij' het spookte de hele tijd door mijn hoofd heen en ik zocht naar een uitweg. Ik pak weer een mes uit de la en snijd weer in mijn pols. Ik voel het bloed langs mijn pols glijden maar het maakt me niet uit, het voelt goed en daar gaat het nu om. Ik maak het mes weer schoon en doe een verbandje om mijn pols heen. Ik zorg er altijd voor dat ik mijn mauw eroverheen heb hangen zodat niemand het ziet. Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik zit nu al zo lang met deze gedachten in mijn hoofd.. Ik moet mijn gedachten ergens anders bij houden. Ik dacht aan Victor of hij al was aangekomen bij zijn werk dus ik stuur hem een berichtje. Ik ga liggen op de bank en val snel daarna in een diepe slaap

A/N:

Hoi hoi! Ik had niet veel inspiratie voor dit hoofdstuk maar er komt nog wat drama aan.... Echt drama of het vak drama? Naja misschien wel beide misschien ook niet :)

Ik weet niet of ik deze week veel kan posten aangezien er aardig wat toetsen aankomen voor mij :) Ik probeer zo snel mogelijk weer een deel op te zetten

xx