Albedo~jjk

1.Bölüm

Albedo:

Hayatımdaki en önem verdiğim şey yıldızlardır belki de küçüklüğümden beri geceleri her gün yıldızları izlemek için bu tepeye gelirim.

İşte bu gece de o gecelerden biri :
sessizlik, tenimi okşayan rüzgar ve sonsuz karanlığın üzerinde parıldayan sonsuz yıldızlar.

Galiba benim için özgürlüğün, yaşamanın tanımı buydu.

Her zaman ki gibi sağdaki banka oturdum defterimi çıkardım ve içimden geçenleri defterime çiziyordum.

Birinin geldiğini farkettim, yanımdaki banka oturdu.

Buraya genelde kimse gelmezdi bazen yazları çiftler gelirdi ama bu soğuk kış gününde buralarda benden başka kimse olmazdı.

Bu yüzden yandaki banka oturan kişi dikkatimi çekti üzgün görünüyordu.

Gözlerinin üstünde biten parlak siyah saçları

Kusursuz bir cildi

Muhteşem dudakları

Birden kafasını bana çevirdi gözleri gözlerimle buluştuğunda büyülenmiştim.

Gözlerimi kaçırdığımda kendime lanet ettim.

Bilmiyorum, garipti.

Ona baktığımda gerçekten tuhaf hissettim.

Bana çok tanıdık gelmişti.

Bir o kadar da yabancı.

Kafamı gökyüzüne çevirdim yıldızlarıma baktım her zamanki gibi bana umut verircesine parlıyorlardı.

Derin bir nefes aldım, rüzgarın tenimi okşamasıyla birlikte huzur buluyordum.

Tekrar defterime döndüm çizimimi tamamladım.

Fena olmamıştı aslında.

"Onu" burda bırakıp gitmek istemiyordum üzgün gözüküyordu.

Ama onu tanımıyordum bile belki de sadece yalnız kalmak istiyordu.

Kalktım ve onu bu muhteşem manzarayla başbaşa bıraktım.

Jungkook:

Gözlerimizin buluştuğu o iki saniyeyi düşündüm.

Bana çok güzel hissettirmişti.

Gitmişti burda tek başıma kalmıştım.

O güzel kız aklımdan çıkmıyordu.

Belki de bir daha karşılaşmazdık bile.

Onun yaptığı gibi yaptım ayağa kalktım derin bir nefes aldım ve karanlık gökyüzüne baktım ne kadar çok yıldız vardı.

Böylece gökyüzüne bakmak iyi hissettiriyordu.

Belki de yarında buraya gelir diye düşünürken bu tepeden ayrıldım.

Yıldızlar hala tüm şehvetiyle parlıyordu.