Albedo~jjk

4. Bölüm

Jungkook :

Yüzündeki şaşkın ifade beni gülümsetti. Gerçekten çok tatlı gözüküyordu ona bakınca gülümsememek elde değildi. Kısa süreli şaşkınlığını atlattıktan sonra kaşlarını çattı

"Sen benim evimi nasıl buldun?" Dedi

Çatılmış kaşları ile gerçekten çok komik gözüküyordu. Galiba şu an suratıma bir tokat atsa yine de gülümserdim. Bir cevap vermem gerektiğini farkettim.

"Şeyy dün ayrıldıktan sonra seni takip ettim yani sürpriz yapmak için.."

"Bugününü bana adamak ister misin?" Dedim

Utanarak bana bakıyordu ve utancını saklamaya çalıştığını yüzünden okuyabiliyordum.

"Okula ve işe gitmem gerek.."

dedi duraksadı

"Ama galiba bir günlüğüne bunları aksatsam sorun olmaz." Dedi

"Süper, hadi gel o zaman."Dedim

Gerçekten şu an dünyanın en mutlu insanı gibi hissediyordum.

Albedo'yu tanımak için sabırsızlanıyordum.

Albedo :

Onu takip ettim beni arabasının yanına kadar götürdü sonrada binmem için kapıyı açtı.

Hiçbir şey bilmiyordum; nereye gidiyoruz, neden onunla gelmeyi kabul ettim, o kim? Ama bugün kendim gibi davranmamaya karar verdim. Bugün sadece mutlu olacaktım.

Ona bakınca hissettiğim yoğun mutluluğu sonuna kadar yaşayacaktım ve hayatımdaki hiç bir gerçeğin bunu bölmesine izin vermeyecektim.

"Nereye gidiyoruz." Dedim

"Sürpriz" dedi

Yüzündeki umut dolu ifade beni mutlu ediyordu.

Galiba uzun süredir bu hisleri tatmamıştım.

Çok uzun süredir...

"Geldik"

Daldığım düşüncelerden birden çıkıvermiştim. Etrafıma baktım. Nerede olduğumuzu algılamaya çalışıyordum. Upuzun bir göktelendi burası adeta. Beni evine mi getirmişti? Bu kadar varlıklı olduğunu bilmiyordum.

"Burası neresi?"

"Benim evim." dedi ve devam etti.

"Seni tanımak istiyorum Albedo tabii sende izin verirsen."

Yanaklarımın kızardığını hissedebiliyordum. Utandığımı bu kadar belli etmek zorunda mıydım?

"Bende seni tanımak istiyorum Jungkook."

Cevabıma karşılık olarak gülümsedi. Çok güzel gülüyordu.

Evinin kapısına geldiğimizde kart ile kapıyı açtı. İçimde garip bir heyecan vardı. Ve ona soracağım bir sürü soru...

"Evime hoşgeldin Albedo." Dedi ve yüzündeki gülümseme hala duruyordu.

Tatlı bir tavşana benziyordu bu haliyle. Onu takip ettim rahat ve konforlu gözüken koltukların olduğu odaya vardığımızda. İçeri girdi peşinden bende girdim. Ortadaki masada önceden hazırlandığı belli olan atıştırmalıklar vardı.

Koltuğa oturmadan önce hırkasını çıkardı. İçende kısa kollu bir tişört vardı. Az önceki tatlı tavşandan eser kalmamıştı. Kolları ahh aklımı başımdan almıştı.

Yanıma oturdu birbirimize gülümsüyorduk.

"Şimdi ne yapacağız?"

"Birbirimizi tanımak için sorular soracağız." Dedi

Her ne kadar bugün gerçekleri bir kenara bırakmak istediysemde olmadı. Korktum soracağı sorulardan korktum. Bu güzel günü lanet olası hayatımla mahvetmek istemedim.

"Bence bunu sonraya bırakalım ben burada senin yanına yatayım sende dün açtığın o şarkıyı aç çok huzur vericiydi."

Bunu nasıl diyebildiğimi emin olun bende bilmiyorum ama iyi ki demişim.

"Benim daha iyi bir fikrim var sen omzuma yat ben de o şarkıyı sana söyleyeyim."

"Bu fikiri beğendim." dedim gülümseyerek.

Ve omzuna kafamı koyduğumda artık ona çok yakındım kokusunu içime çektim sanki bir daha hiç koklayamayacakmış gibi. Korktum bunun bir rüya olmasından korktum.  O şarkıyı mırıldanıyordu ve sesi beni kalbine hapsetmişti. Bu ölü bedeni canlandırıyordu.

"I do believe your galaxy
Senin galaksine inanıyorum

듣고 싶어 너의 멜로디
Melodini dinlemek istiyorum

너의 은하수의 별들은
Yıldızların Samanyolu 'nda

너의 하늘을 과연 어떻게 수놓을지
Unutma nasılsa seni bulurum

나의 절망 끝에
Umutsuzluğumun sonunda"

Tam şarkı bitmişti ki zil çaldı ve çalan zile lanet ettim. Başımı omzundan ayırdığımda bu muhteşem anı neye borçlu olduğunu düşündüm.

Jungkook ise kapıyı açmaya gitmişti. Ayak sesleri geliyordu ilk önce Jungkook girdi.

Ardından Jungkook'un arkadaşı olduğunu tahmin ettiğim kişi geldi.

"Merhaba ben Taehyung."

Senin için hızlıca yazdım :))

Hepinizin yorumlarını bekliyorum.