Hiçbir şey demeden öylece gitti ve ben bunu gerçekten beklemiyordum.
İstesiğim şey buydu ama bu beni mutlu etmemişti.
Ben hiç bir zaman mutlu değildim zaten mutlu olmayı ummuyordum ama en azından bu beni rahatlatır diye düşünmüştüm.
Ama içimdeki his beni boğmak istercesine sıkıyordu ağlayamıyordum, bağıramıyordum ama ölemiyordum da...
Şimdi o güzel adam gözlerini son bir kez gözlerimle buluşturmadan. Bir veda bile etmeden gitti.
Bunu ben istedim,
onun için ondan vazgeçtim...
Onun için,
kendimden vazgeçtim...
Gökyüzüne baktığımda yıldızlarımı göremedim tüm yıldızlarım beni teker teker bırakmıştı.
Yıldızlarımın bile beni terkettiği bu gece de karanlık gökyüzünün altında tek başımaydım.
İstemsizce evin yolunu tuttum.
Vücudumu kaplayan bu garip duygu zihnimide ele geçirdi.
Binanın kapısını açtım ve merdivenlerden oturduğum daireye çıktım.
Evimin kapısı açıktı, ben açık bırakmış olamazdım.
Hırsız mı girmişti?
Bedenimi kaplayan garip duygu korkuyla birleşti.
Bana doğru yaklaştığını hissettiğim adım sesleri içimdeki korkuyu daha çok arttırıyordu.
Birden gelen cesaret ile adım seslerinin geldiği yöne doğru yürüdüm.
"Hoşgeldin Albedo..."
Sonunda yeni bölümü yazabildim. Biliyorum biraz kısa oldu ama bir daha ki bölüm bizi sürprizler bekliyor. Sizi seviyorum. Yorumlarınızı bekliyorum...💫
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Albedo~jjk
Fanfiction"I do believe your galaxy Senin galaksine inanıyorum 듣고 싶어 너의 멜로디 Melodini dinlemek istiyorum 너의 은하수의 별들은 Yıldızların Samanyolu 'nda 너의 하늘을 과연 어떻게 수놓을지 Unutma nasılsa seni bulurum 나의 절망 끝에 Umutsuzluğumun sonunda"
