Ben Ve Ölüm

Bir gün ben ve ölüm karşı karşıya oturduk.,.

Ölüm ve ben, ikimizdik...

Bizden başka kimse olmadığından olacak, o ve ben, biz oluvermiştik...

Başbaşaydık, çok yakın durduk...

Burunlarımız birbirine değebilirdi, burunlarımız olsaydı eğer...

Bizdik...

Ölüm bana sordu; "Hazır mısın?"

"Hep hazırdım" dedim...

"Korkmuyor musun?

"Sanmıyorum"

"Ama insanlar ölmekten korkar"

"İnsanken ben de çok korkardım" dedim, "Hep korkardım"

Şimdi neden korkmuyorsun?

"Şimdi burnum yok..."

"Gitmek istiyor musun" dedi

Dedim "Hep merak etmişimdir."

"Erken olduğunu düşünmüyor musun?"

"Bilmem, erken mi?"

"Dünyayı gördün mü?" dedi

"Gördüğüm kadarını beğenmedim"

"Gitmek istediğin bir yer yok mu, görmek istediğin bir nehir?

Yoktu...

"Ya bütün o güzel yiyecekler, şu anda çok acıkmış olmalısın"

Toktum...

"Okumak istediğin her şeyi okudun mu, bütün güzel şarkıları dinledin mi, dünyadaki bütün iyi fikirleri duydun mu?"

"Bin yıl yaşasam, bunu gene başaramam ki" dedim

"Şu güzel kıyafetlerden giymek istemez misin? O kolyelerden?"

"Bu hastane elbisesinin nesini beğenmedin?" dedim

"Fazla mavi" dedi; "Maviyi pek sevmem"

"Ben de" dedim; "En çok siyahı severim"

"Şanslısın" dedi, "Gittiğin yerde çok var"

Gözümü korkutmaya çalıştığını düşündüm,

Adı üstündeydi çünkü...

"Eh, peki o zaman" dedi, "Hazırsan gidelim"

"Tamam, gidelim..."

"Emin misin?" dedi

"Nasıl olunur?"dedim

"Yazı tura atalım" dedi; "Yazı gelirse gideriz, tura gelirse ben yalnız giderim"

"Tamam" dedim; parayı havaya attı, para beklediğimden daha yukarı fırladı.

Onu görmeye çalışırken, ışık gözlerimi kamaştırmış olacak, gözlerim yaşardı...

"Neyse ki hala gözlerim var" dedim; "Siyahı görebileceğim"

Para geri geldi, göstermedi bana ne geldiğini ve sordu;

"Sence hangisi?" dedi

"Bilmem ki" dedim; Yüzde elli için yakın gözlüğümü takacak değildim.

"Yazı" dedi; gidiyorduk...

"Tamam" dedim...

Dedi "Hiç üzülmedin mi?"

Hiçbir şey hissetmiyordum ki...

Beni itmeye başladı.

Soğuk, sert, metal bir şeyin üzerinde yatıyordum.