PAPATYA'M

2/ ve iş aradığımı nereden biliyorsun?

Papatya: Güzelim?

05*********:ne?

oHaa kaldırdın

yani engeli

hele şükür.

evet güzelim dedim ne olmuş yani çünkü güzelimsin

Papatya: Teallam!

Uğraşamam seninle işlerim var

05*********: ne işi?

iş buldunmu?

bu arada ben anonim kendimi tanıtam dedim

Papatya: Gerçekten anonim olduğun aklıma gelmedi.

Kimsin sen?

Taşakmı geçiyosun yoksa

Sen Tunahansın dimi?

Artık benle uğraşmayı bırak(ın)

Özel hayatımdan sanane!

Ve iş aradığımı nereden biliyorsun?

Ay, aklımı kaçıracağım amk

Hocanın uyarısıyla -daha doğrusu bağırmasıyla- telefonu sıranın altına attım. Sabahtan beri bu anonim denen zibidiği düşünüyordum. Sanki başka derdim yokmuş gibi. Tunahan olabilir miydi? Olacağından emin değildim. Çünkü okulun badboyu olduğu için böyle şeylerle uğraşmazdı. Acaba çetesinden birine mi yaptırmıştı? Düşüncelerimden tekrar hocanın gür sesiyle ayrıldım. Sıraya dalan gözlerimi hızlıca hocanın yüzüne doğru kaldırdım. Sinirli ifadesi baş gösteriyordu. Umursamayarak akıllı tahtaya baktım. Sare sunum yapıyordu. Gayet dikkatli bir şekilde herkes onu dinliyordu. Bende daha fazla göze batmamak için Sare'yi dinlemiş gibi yüzüne bakıyordum. Çünkü kimsenin beni umursamasını istemiyordum. Ama çoktan göze batmıştım. Annem ve babam yüzünden...

Her onları düşündüğümde ela gözlerimin dolmasına engel olamıyordum. Ve sonrasında olanları da düşünmeden edemiyordum. Bir anda herşeyini kaybetmek hayatımın ölüm noktasıydı. Benim yeniden doğuşum için de güçlü olmam gerekiyordu ve güç için ise bir adet somut sevgi lazımdı... Anonim eğer gerçekse bu bir şans olabilirdi ama karşılıksız kalabilirdi. Bir anda sırama yasladığım dirseğim hafifçe titremişti telefonum sayesinde. Ders 2 dakika sonra bitecekti. Evet, o zaman bakabilirdim. Sonuçta karışamazdı kimse. Teneffüsün olduğunu belli eden zil sesi çaldığında telefonumu elime alıp şifresini girdim. Üst paneli indirdiğimde mesajların anonimden olduğunu gördüm. Hoş ya başka mesaj atan mı vardı?