Bu gün izmire yolum düştü. Alsancak taraflarında bir sokakta dans grubuna denk geldim. O kadar neşeli dans ediyorlardı ki kendimi tutamadım, atladım aralarına. Beni de dans ederken görseniz, gülmekten izleyemezsiniz. Şarkı çok eski, çalan çocuklar zenci harika bir ortam var. Acayip dans ediyorlar, bende kendi kafama göre takılıyorum, ufak bir afrika kabile dansı klibinden fırlamış gibiydik. Böyle ani coşkuların müptelasıyım, delisiyim. Bazen diyorum ki keşke gezgin olsam da karış karış gezip ülkenin bütün güzelliklerini ve eğlencelerini özümseyebilsem. Durduğumuz yerde acıdan hüzünden stresten başka ne var, aynı yerde kalan insan bir süre sonra yosun bağlar.
Ya bir latin olsaydım ya da bir afgan yada yarı asyalı bir kadın veya hepsinden birer arkadaşım olsa, tanrım hayatta o kadar çok güzel şey varken insanlar neden olduğu yere aptal gibi çakılıp kalıyorlar, neden özgürlüğünün tadını çıkarmıyorlar? En yakın zamanda bir hippi ile tanışıp otostopla ülke turu yapmak istiyorum..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Cadının Düşleri
RandomAklıma estikçe karalıyorum bişeyler. İlginç ve tehlikeli fikirlerim var bazen de aşırı duygusal düşüncelerim..
