Küçük Cadının Düşleri

Kayıp

Bu nasıl bir acı? Kördüğüm oldu sanki içim. Nefes alırken ciğerlerim batıyor göğsüme, yutkunmak zorlaştı. Gözlerimde ki dünya kırmızı ve kulaklarım artık sesime yabancı kaldı. Bu derin sancı, dünyada tek başına kalmış hissi veriyor bana. Elimi tutan kimse yok herkes bana düşman beni öldürmek istiyorlar kimseye güvenemem. Sinsi planlar içinde olabilir hepsi. Çünkü benim en güvendiğim insan beni bıraktı bunlar kim ki? Güvenmek kelimesi ne kadar uzak şimdi bana. Ulan sanki bütün cenazeler içime gömülüyor kürek kürek atıyorlar seni toprak gibi içimden ama olmuyor. Çamur gibisin bataklık hatta, ne beni mutlu ediyosun toprak gibi huzur veriyosun içimde, ne dışarı atabiliyorum seni. Hiç bir anlamı yok yokluğunun, varlığının da yoktu. Ben kendimi sana fazla kaptırmışım fazla inandırmışım. Şimdi üzülüyorsam özlediğimden değil, kendime üzülüyorum, sana sadece acıyorum. Ne yazık sonun aynı olacak hani şu yalnız başına ölen ruh hastası alkolikler var ya, ölüsünü 1 ay sonra buluyorlar. Hah işte senin de sonun bu. Dilerim ki bahçesi çiçekler içinde yanında 2 çocuğunla eşin yüzüne aşkla bakarken sen beni düşüne düşüne ölürsün. Çünkü kaybetmek insana en büyük yaradır ve sen beni kaybettin. Hazin sonunu görmek istemem. Allah kalbine göre versin senin.