çikolata kahvem

EFSANE

   Benim performansıma göre oldukça kısa bir bölüm oldu galiba bu nedenle Üzgünüm ama bunu en kisa zamanda telafi edebileceģime inanıyorum.  Keyifli okumalar.

      ~    Günlük ten alıntı    ~

       TANIŞMADAN  OTUZ GÜN ÖNCE

      "Şu eşyanın köşesine dikkat edin lütfen o antika! Evet evet bu takım üst kata çıkacak. Siz koyun ben ayarlarım. Lütfen piyanoya dikkat eder misiniz hiçbir çiziği olsun istemiyorum! "

       Annem çalışanlara verdiği aceleci talimatlarla evi kuruyor babamla bende oturduk Bahçedeki masalardan birine sakince çay içiyor, annemi seyrediyor, talimatlarını dinliyoruz.

       Istanbul a geleli bir hafta yalıyı satın alalı iki gün oldu. Bugün de taşınmaya çalışıyoruz. Karmakarışık hayatımızda ve onlarca yer değişikliğine rağmen en sevdiğim yer Istanbul. İstanbul u seviyorum. Boğazını , boğaza dönük çay keyfini , bu keyfi yaşarken edilen muhabbetleri.

        Bu hafta yeni bir başlangıç yaptık yine. Bu defa bu başlangıç güzel olacak gibi geliyor bana. Belki de İstanbul u sevdiğim için dir kim bilir?
      
                             ***

         Gözleri gözlerimde öylece bakakalıyoruz. Bir an belleğim yerine geliyor ve kurtuluyorum kollarından. O kadar hiddetli bakıyorum ki gözlerine bağırmaya baslamadan susturuyor beni.

       "O zaman biraz olsun dinleseydin beni. ilk defa bir insana onu sevdiğimi soyleyecektim anlıyor musun? Madem şimdi sinir oluyorsun en başta dinleseydin eğer ... "

        "Neyi dinleseydim ya? Duymak istemediklerimi mi? Sana patlamak istemiyorum tamam mı? Sakinim ben yeterince sakin!"

         Etraftaki insanlar olanlardan habersiz. Varlığımızdan bile habersiz görünüyor lar. En öfkeli anda sakinleşmeye çalışmak öfkeyi arttırıyor ama mecburiyet var.
  
       "Suan gitmem gerekiyor ders bitince seni ararım tamam?"
        Sakın olmak zorundayım aynı zamanda iki sevgili gibi O nun gözleri önünde kavga etmek te istemiyorum.
      
       Arkami döndüm öylece. Tüm karmaşıklığı arkamda bırakarak. Insanlar a sora sora bölümümü sınıfımı buldum.Tum günüm boşluk içinde geçti. Hiçbir şey hayal ettiğim gibi değil. Dönüş yolunda da hiçbir şey konuşmadık. Inerken söylediğim tek bir şey vardı ;
      "Yarın kendim gelirim!"