ကမ္းစပ္ကိုလာ႐ိုက္တဲ့ လိႈင္းလံုးႀကီးေတြနဲ႔ ေရကစားၿပီးေပ်ာ္ရြင္ေနၾကသူေတြ...တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေသာင္ျပင္ေပၚ စက္ဘီးစီးေနၾကသည္။
ခပ္ေဝးေဝးမွလႊင့္ပ်ံ့လာတဲ့ ရယ္သံခပ္လြင္လြင္တို႔ေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ေမွာ္နဲ႔ အိမ္မက္တို႔ႏွစ္ေယာက္ စက္ဘီးစီးေနၾကျခင္းပင္။ခုဆိုေခ်ာင္းသာေရာက္တာ ၄ရက္မ်ွရိွၿပီ။ အိမ္မက္နဲ႔ ေမွာ္ တို႔သည္လည္း တရားဝင္အသိေပးတြဲေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ ဆိုးသည္ေကာင္းသည္ဟု
ဘာမွမေျပာဘဲ babyေပ်ာ္ရင္ရၿပီ ဆိုသည့့္စကားေၾကာင့္ ေမွာ္ကေတာ့အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ကာ
သူမနဲ႔ အိမ္မက္ကိုေတာ့ ပါးစပ္အေဟာင္းသား
ျဖစ္ေစသည္။ ၿပိဳင္စံ႐ွားအစ္မပါေပတည္း။ညေနမို႔ ေကာင္းကင္ကေနလံုးႀကီးက အိပ္စက္အနားယူရန္ျပင္ေနေလၿပီ။ ပုဇြန္ဆီေရာင္ေနေရာင္
ေအာက္တြင္ သူမသည္လည္း ဟိုဟိုသည္သည္ျကည့္ရင္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။'စက္ဘီးမစီးဘူးလား.....'
ေဘးနားမွ႐ုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာေသာအသံ
ခပ္႐ွ႐ွေၾကာင့္ သူမလန္႔သြားမိသည္။ ေဘးနားကို
လူတစ္ေယာက္လံုးေရာက္လာသည္ကိုမသိသည္ထိ ဘာေတြမ်ားစဥ္းစားေနမိခဲ့တာလဲ....။ ေဘးမွ
မိန္းကေလးအားၾကည့္မိေတာ့ ပိုးသားအေပ်ာ့လက္႐ွည္အက်ႌႏွင့္ ေဘာင္းဘီ႐ွည္ကိုတြဲဝတ္ထားၿပီး ခ်ထားေလ့မရိွေသာ ဆံႏြယ္
ညိဳညိဳတို႔အား ပခံုးေပၚျဖန္႔ခ်ထားေလသည္။
ေလနဲ႔အတူ လႈပ္႐ွားေနေသာဆံႏြယ္ညိဳညိဳတို႔ႏွင့္
သူမအား ေငးၾကည့္ေနမိသည္။'ကေလးမ.....!!'
ခပ္ဆက္ဆက္အသံေၾကာင့္ ေလးညိဳ႕ ေငးေနရာမွသတိဝင္လာၿပီး ေႏြကိုကိုအားအၾကည့္
လြဲလိုက္သည္။'စက္ဘီးမစီးတက္ဘူး.....'
'တကယ္ႀကီးလား......??'
ေႏြကိုကို၏တအံ့တျသအေမးကို သူမေခါင္းညိမ့္ျပ
ေတာ့ ရယ္သံလြင္လြင္ထြက္လာေလရဲ႕...။ ဒီတစ္ခါအံ့ျသရသူက သူမပါေပတည္း....။