"bak anlamıyorsun haseok gördüm diyorum gördüm."
seokjin heyecanlı haseok umursamazdı.
"peki şimdi görebiliyor musun? beni?"
"hayır... ama vallahi gördüm haseok. rüyamdaydınız ama sizdiniz."
haseok arkadaşını üzmek istemiyordu. ama onu umutlandırmakta istemiyordu. bu dediği zordu. hatta imkansız.
"bak seokjin. sen bizi bile bilmiyorsun ki? nasıl anlayacaksın biz olup olmadığımızı? lütfen artık zorlama kendini. böyle kendine zarar veriyorsun."
haklıydı. ama neden, neden böyle hissediyordu. bilincinde açılmış çukurlar dolmuş gibiydi. ama hala baktığında sanki dahada derinleşmiştiler.
***
hatırlamıştı taehyung. neden buraya geldiğini. cezalandırılmış bir melekti o. adem ile havva gibi cezası dünyadaydı. ama neydi?
genç adam geldi aklına. sonra, onu gördüğünde hissedemedikleri için isyan eden bedeni. sonra düşündü... nasıl o kadar güzel olabilirdi? gözleri yine doldu taehyung'un. hasretti. bir şeye. neye? çok acı çekiyordu. olmayan dalganın kayalıklara vurduğu gibi kalbinin acısı vurdu bedenine. ve sonra bir anda bilmediği cezasını öğremişti. o bir ölüm meleğiydi artık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÂD |taejin
Fanfiction"bu gül kokusu da neyin nesi? güller bu zamanda böyle kokar mıydı? anımsamada bile zorlandım doğrusu." cezalandırılmış bir melek, tedavisi olmayan hastalıkla çevresi aynılaşmış bir şarkıcının hikayesi. taejin içerir.
