De schim [BEZIG MET HERSCHRIJVEN]

Hoofdstuk 2

Grommend open ik half mijn ogen als ik mijn ringtoon af hoor gaan. Ik tast met mijn hand over mijn nachtkastje heen, en als ik mijn mobiel eindelijk vast heb trek ik het naar me toe.

Zonder naar de beller-ID te kijken neem ik om en mompel slaapdronken een hallo.

'Alis, gaat alles goed met je? Ben je veilig thuis gekomen? Is er iets gebeurd? Ik was zó ongerust! Je zei dat je me zou appen als je thuis was, maar dat heb je niet gedaan en-'

Shit, ik was dat helemaal vergeten. Nadat ik thuis was gekomen gisteravond, ging ik gelijk naar bed en viel ik na nog wat piekeren vermoeid in slaap. 'Alice, rustig. Adem in en uit,' zeg ik terwijl ik voorzichtig overeind kom in mijn bed. 'Je hebt me wakker gebeld en ik ben gewoon nog niet helemaal scherp op dit moment. Sorry dat ik je niet geappt heb. Ik was het vergeten. Kom zo anders langs, dan kan ik nog even goed wakker worden en het je vertellen'

-^-^-^-^-^-

Met een kop thee in onze handen zitten we knus onder de dekens op de bank. Na Alice het hele verhaal te hebben verteld, hebben we besloten even bij te komen. Aangezien ik nog niet ontbeten heb, heeft Alice wat chocolade croissantjes voor me meegenomen en eten we die nu bij de thee.

'Maar je weet dus ook haar naam niet?' vraagt Alice bedenkelijk.

'Nee, helemaal niets. Het was zo een rare ontmoeting en ik weet gewoon niet waar ze het over had toen ze jou erbij betrok. Ik bedoel, ik ken je bijna heel mijn leven al. Waarom zou jij nou gevaarlijk voor mij zijn?' zeg ik terwijl ik nog een slok neem van mijn sterrenmunt thee. 'Laten we maar hopen dat ze me niet meer lastig valt.'

Alice knikt instemmend en volgt mijn voorbeeld door ook van haar thee te sippen.

Ze gaat wat rechter op de bank zitten en kijkt me vragend aan. 'Heb je het briefje op de keukentafel trouwens al gelezen?'

Ik frons. 'Welk briefje?'

'Je ouders hebben weer een briefje achtergelaten.'

Meer uitleg hoefde ik niet om te begrijpen waar mijn beste vriendin op doelde.

Mijn ouders hebben een eigen internationaal bedrijf en zijn daarom zelden in het land. Ik ben vaak alleen thuis en ben dan ook blij dat Alice me regelmatig gezelschap komt houden. Tijdens mijn jonge kinderjaren heb ik vele babysitters gehad, en heb ik heel weinig tijd kunnen doorbrengen met mijn ouders.

Ik snap niet dat ze een kind hebben genomen als ze toch al wisten van hun drukke bedrijfsleven, maar ben toch dankbaar voor ze. Ze zijn immers mijn ouders -en ondanks dat ik ze weinig zie- hou ik van ze.