İsimsiz Kız ❧ Calling

27

Adam aramayı kabul ettiğinde bu sefer kızın yüzü yine görmüyordu. Şimdi kızın üzerinde oldukça bol bir kapüşonlu vardı. O kadar boldu ki kapüşonu kızın yüzünü gölgeliyordu.

"Ben sadece bilmek istiyorum."

"Ben de."

"Hı?"

"Yok bir şey."

"Tamam. Dinle. Seni başından beri aramam hataydı. Bencilceydi. Ben bugün bunu bitireceğim."

"Ne demek istiyorsun?"

"Şunu söylüyorum. Artık bu saçma oyuna bir son vereceğim. İstersen ya normal bir şekilde konuşmaya devam edeceğiz. Ya da sonsuza dek bir daha beni görmeyeceksin."

Kız iç çekti.

"Hiç kimse görmeyecek."

"Ne ima ediyorsun?"

"Boşver. Sadece şunu söyleyeyim Batuhan; ben seni aradığımda söylemiştim ya, belki takıntıdan fazlası değildir diye. Fazlasıymış. Hatta hoşlantıdan da fazlasıymış. Ben sana kırgındım ama onardın. Şimdiyse çok farklı hissediyorum."

Kız kıkırdadı ve anında tüm ciddi hava bozuldu. Ardından ani bir ruh değişimiyle ciddi haline geri döndü.

"İşte sorumu soruyorum Batu, sen beni seviyor musun?"

"Ben..."

Adam durdu, kız beklentiyle ekrana bakmayı sürdürdü.

"Evet."

Kız şaşkınlıkla gözlerini açtı.

"Ne?"

"Seviyorum."

Kızın kaşları çatıldı. Yüzünden bir damla yaş düştü.

"Yalan söylüyorsun."

Adam çıkıştı.

"Ha-"

Kız ise onun sözünü kesti.

"Hep yaptığını yapıyorsun Batuhan Cingirt! Hep yaptığını!"

Adam anlamadı ve itiraz etmek için dudaklarını araladı ama kız izin vermedi.

"Şimdi ne olacak biliyor musun? Gideceğim. Çıkacağım hepinizin hayatından!"

"Her ne yapacaksan saçmalama adın her ne boksa! Ve İnan bana ben-"

Kız adeta kükredi.

"Yalanlarından bıktım! Acı çekiyorum görmüyor musun?"

Adam ağzını araladı ve konuşmaya başladı ama kız yine izin vermedi.

"Hayır, hayır hayır. Dinle ben gerçekten-"

"Seviyorum ya ben seni! Aşığım ben sana Batu! Aşığım ben sana!"

Adam bir süre idrak etmek için durdu.

"Kediye yaptığımı sana yapmak istemiyorum ama biraz daha konuşmaya devam edersek bir gün kendimi tutamayacağım."

Kızdan bir hıçkırık geldi ve ardını da göz yaşları takip etti.

"Ben kedinin arkasından giderken olacaklardan haberdardım. Ama gittim. Otokontrolüm yok! Duydun mu? Bir şeye değer verince duramıyorum. Aynısı oluyor. Beni görmeni istiyorum. Ama biliyorum. Gideceksin."

"Gitmeyeceğim! Yemin ederim-"

Kız sert bir şekilde kesti sözünü. Yine!

"Etme."

"Yapamayacağın şeyler yüzünden günah yazılmasın sana da. Bendeki yükleri çok ağır çünkü."

Adam içinden tekrar etti. Hep biliyordu bunu ama ne diyebilirdi ki? Bazen bilinen şeyler de unutulabilirdi.

'Sen çok güzel seviyorsun İsimsiz Kız!'

Yine dile getirmedi bunu. Getirirse sözünün kesileceğini biliyordu. Ama bunu kendine kanıtlamak için söylemeliydi.

Kendinden başkası duymasa da...

Cümle hedefine varamasa da, olsun, diye düşündü adam.

"Bunu hiç yapmamalıydım Batu. Üzgünüm seni kırdıysam. Sevmiyorsun ama alışmışsındır belki. Alışmışsındır değil mi? En azından onu yapmışsındır?"

Kız kendi kendine konuşurken adam sustu.

"Yapmışsındır ya. Bu yüzden üzgünüm. Alışkanlıklardan vazgeçmek zor oluyor. Ama sevdiğinden vazgeçmek kadar değil."

"Gidiyorum Batuhan. Hatalarımı telafi etmeye. En büyük günahı omuzlarıma almaya. Gidiyorum. Seni bekleyeceğim yere. Belki, belki orada bir şans verirsin bana ha? Ne dersin?"

Kız güldü. Adamsa kızın ne yapacağının farkına çok geç varmıştı. İtiraz dahi edemeden, kızın gülen suratını göremeden konuşma bitti. Kızın bir hareketiyle konuşma sona erdi.

Arama sonlandırıldı.

🌹

Bölüm kısa ama bu kitaba göre uzun oldu. Neyse yanacak buralar!!

-kötü kadın kahkahası atarak giden yazar mod on-