Ocean •YAPBAR•

Mavi

İyi okumalar^^

       Oflayarak televizyonu izlerken etrafıma bakındım; çetenin ruhu adeta içlerinden çekilmiş gibiydi. Oğuz ve Sinan yarı kapalı gözleriyle televizyon izlerken Gökhan ise çoktan uyumuştu. Ben ise Ali'nin bacağına yatmış ve televizyon izleyip aralıksız beş saniyede bir ofluyordum etrafımdaki bu ağır havayı nefesimle dağıtabilirmişçesine.
         Ali ise ellerini saçlarımda nazikçe gezdiriyordu. Oysa ki üşengeçlikten banyo yapmayalı yaklaşık dört gün olmuştu ve saçlarım resmen patates kızartılabilecek bir yağ kazanına dönmüştü! Buna rağmen ellerini tereddütsüzce saçlarımda gezdirmesi bana verdiği değeri tekrar tekrar hatırlatıyordu.
         Televizyon ekranında film kadrosundaki kişilerin isimleri çıkmaya başlayınca gözlerimi devirerek istemsizce ofladım ve yerimden kalktım.

"İyi misin Küçük titan?", endişeyle Ali'nin bakışları bana döndü.

"Değilim Alikuşum şu halimize baksana. Final haftası, börek için açılan hamurun üzerinden geçen oklava gibi ezip geçmiş bizi", duraksadım ve şaşkınca Ali'ye baktım. "Gördün mü yanmış işte beynim!"

Ali gülerek kalktı koltuktan ve uyuyan sığırları dürtmeye başladı. Yumuşakça başlayan el hareketleri artık hızlanmıştı hatta yavaş yavaş itmeye dönüşmüştü. "Oğlum kalksanıza ne uykuymuş bu böyle güzellik uykusuna yattınız sanki", Sinan sinirle kalkıp söylenerek banyoya giderken Oğuz ise göz bandını kıvırcık saçları arasına kaldırıp gözlerini ovuşturmaya başlamıştı. Gökhan da küfürler savurarak hızlı adımlarla salondan çıktı. Ali'nin sırtına vurdum hafifçe gülerek: "helal olsun be Alikuş nasıl da uçurdun kuşları hemen" kıkırdadım hafifçe. "Eee ne demişler her kuş kendi çöplüğünde öter", gülerek gıdıklamaya başladı o sırada beni.
Ellerini uzaklaştırmaya çalıştığım her an mıknatıs gibi daha çok yaklaştırıyordu ellerini karnıma. Bir süre sonra kıyamamış olacak ki beni serbest bıraktı ve gülerek mutfağa geçtim.

                                  ••••••••••••

Hepimizin 20 yaşında olduğu 5 kişilik bir çetemiz vardı. Evet çete diyorum çünkü böyle adlandırmak... Yani sonuçta Winx grubu gibi bir şey denemez bu gruba. Fazla... kızımsı?
Üniversite 2. Sınıfta ve 15 senedir birbirimizi tanıyan arkadaşlar olarak hiç ayrılmadık ve bir yolunu bulup burada da birleştik. Tek bir sorunumuz vardı... hayatımız fazla mı monotonlaşmıştı sanki? Yaşadığımız en büyük macera Oğuz'un söylediği pizzanın yanında promosyon gelmesiya da ceketin cebinden bulunan bir lira. Bir macera lazımdı bize. Belki de biri... eğlenebileceğimiz biri

                                         ••••••••••••

"Yok imkansız! Asla giymem ben bunu! Ali gel çabuk yardım et!! Ya bıraksana kolumu!!", havada olan ayaklarımı rastgele etrafa sallamaya başladım.

"İddaya girdik o kadar Yaprak reis. Ayrıca sırf bu iddayı kazanabilmek için bir haftadır pizza yemiyorum farkında mısın?"

"B-bak Oğuzkuşum k-kıyamazsın ki sen bana g-giydirmezsin d-değil mi?"

Üzerimdeki kazak yüzünden zorlanan 19. Yüzyıldan kalan prenses kostümünü kafamdan zorla sokup yavaşça aşağıya inmesini izledi ve aynı anda da kahkaha atmaya başladı.

" karlar kraliçesi Yaprak Ayvaz", pis kahkahasına aralıksız devam etti yine.

"Osmanlı tokadı kraliçesi olup ilk düşmanım haline gelmeyi istemiyorsan sus Oğuz!!", kahkahası daha da şiddetlenirken odadan çıktı"