Someone to love

19. Hera

"Is there something that you're not telling me." 

My mouth parted right after I heard Hades' question. Hindi ako makakibo. We were having dinner that night. Kalalabas lang namin ng opisina. I wanted to go home to dad's so I asked him to take me there pero bago iyton ay inaya niya muna ako ng dinner. I bit why lower lip. Magkaharap kami. Hindi niya inaalis sa akin ang kanyang mga mata. Hindi ko nga maintindihan. Ganoon na ba ka-obvious ang tinatago ko. Hades seemed to be very observant. Hindi talaga ako makasagot. Napahawak na naman ako sa parteng iyon ng tyan ko. It has become my mannerism. Napansin kong ibinaba ni Hades ang kutsara niya at tiningnan ako. 

"Everytime you're uncomfortable or in deep thought, ginagawa mo iyan, Hera." He sighed. "Alam kong may hindi ka sinasabi. Is there something that's bothering you?" 

"Wala..." Sinubukan kong ngumiti. I should be thinking of a smart comeback pero hindi ko magawa. Wala akong maisip kundi ang hindi ko siya kayang bigyan ng anak - na kahit na anong gawin ko - hindi ko siya mabibigyan ng anak. I can have everything but our relationship is like a time bomb. Naghihintay lang ako. Alam kong kapag nalaman niya ang katotohanan, mas malaki ang posibilidad na iiwan niya ako. I tried shaking off that thought. Ngumiti na lang ako at saka hinaplos ang mukha niya. 

"Naisip ko lang na hindi pala kita makikita bukas ng umaga agad. I'll miss you." Pinakatitigan ako ni Hades. Bigla siyang ngumisi. 

"Huwag ka na lang umuwi, Mi bella. Stay with me and we'll make a baby again." Kinindatan niya pa ako. I laughed. I know I sounded so fake. Sa tuwing baby ang usapan, hindi ako talaga makahinga ng maayos. I wanted to cry. I wanted to tell him pero kapag sinabi ko, what will happen. Kung sasabihin ko lang na hindi ako magkaka-anak, alam kong susunod ang tanong na bakit at kung anong nangyari noon.  I'm sure if he finds out the truth, he'll hate me. He'll hate me for being careless. 

Natapos kaming kumain. Inihatid niya ako sa bahay. Nasa kotse na kami, may driver naman siyang dala - nang makapasok kami sa village ay inaya ko siyang maglakad. May pagtataka sa mga mata niya pero bumaba rin kami ng sasakyan at naglakad kami patungo sa park. 

The night was so peaceful. The stars were shining up in the sky so brightly. Para bang wala silang kahit na anong problema sa buhay. I was just holding on to his hand. Iyon kasi ang tanging mapanghahawakan ko sa ngayon. Pinalalakas ako ni Hades. Sa kanya galing ang hininga ko, I wake up because of him. I always look forward to seeing him and embracing him. I love the way he calls my name. I love every bits of him. 

"Hey, handsome." Sabi ko sa kanya. I crackjed. Ang lungkot ko pero hindi ko naman masasabing sobra. May kasiyahan pa rin akong nararamdaman. He looked at me. Naupo kami sa isa sa mga benches doon. 

"Hera, you're scaring me...' Sabi niya nang nakaupo na kami. Ipinatong ko sa binti niya ang mga binti ko. I touched his face. He looked so worried. Natatawa ako. "Iiwan mo ba ako? Are you breaking up with me?" 

"No." Sagot ko. "Why would I do that? I won you, you know. No one can ever take you away from me, Hades. You're stuck with the queen till your last breath." 

"Ang territorial mo naman." That moment, napahagikgik na siya. I smiled. Kinurot ko ang pisngi niya. 

"Of course! I'm a fucking Consunji! That reason is enough to be territorial." Napahagikgik pa ako. "Noong bata ako madalas kong marinig kay Papa na sinasabi niya kay mama na, You're mine. Tapos si mama, magba-blush, tapos hahaplusin niya iyong mukha ni Papa, then she'll smile and say, I love you  to my father." I sighed. That memory alobe was enough to make my heart ache. Bata pa sila mama noon, pero hindi naman nawala sa kanila ni Papa ang lambingan Kahit na noong malalaki na kami nila Ares, I would see the two of them sitting side by side just holding each other. Noong minsang tanungin ko si Mama, sabi niya ay masaya na siya sa ganoon - that Papa had given her the happy ending she had always wanted.