@PeppaFlippingPig thank you for your permission.
Yavaş, çok yavaş.
Yeri dizlerimde hissettim.
~
Bugün Michael'ın cenaze töreni vardı.Tıpkı onun dediği gibi, yıldönümümüzden iki hafta sonra ölmüştü. Bir sabah onun yanında uyandım. Onun gözleri kapalıydı ve nefes almıyordu.Hayatımda hiç bu kadar çok ağlamamıştım.
''İyimisin?'' Ashton yanımda belirdi.Kafamı salladım. İyi olmaktan kilometrelerce uzaktaydım. Kırılmış,kaybolmuş, boş hissediyordum. Michael benim yaşam denilen bulmacamın eksik parçasıydı, ve şimdi onu kaybettim.
''Hadi, cenaze töreni bizsiz başlamadan gidelim.'' Ashton beni dürttü. Koridordan yürüdük ve Ashton'ın Jeep'inin içine girdik.
Arabayı otoparka park ettiğimizde Michael'ın iyi arkadaşı Calum bizi üzgün bir gülümseme ile karşıladı.''Hey, nasıl gidiyor?'' Sırtımı sıvazladı.Sadece onunla bir kere karşılaşmıştım, bu Michael'ın onu Hokey oyunundan almaya gittiğindeydi.
Ona cevap vermedim. Demek istediğim, ona ne diyebilirdimki. ''Evet çok iyiyim. Sadece hayatımın aşkı Lösemi yüzünden öldü.Sadece çok iyiyim.''
Üçümüz kilisenin içine yürüdük. Michael'ın vücudunu tabutta gördüğümde, ağlamaya başladım. O ölmemeliydi. O burada benimle olmalıydı.
Papaz dua ettikten sonra, birkaç kelime söylemek için gittim.
''Michael benim hayatımın aşkıydı. Ama sadece bu değil, o benim en yakın arkadaşımdı. O ölmemeliydi.B-bu sadece ç-çok adaletsiz b-bu-'' Cümlemin devamını bitiremedim çünkü hıçkırılara boğuldum. Ashton geldi ve beni kaldırdı.
Neden bu oldu? Hayatımda ilk kez çok mutluydum. Michael benim sevincimdi, ve şimdi o gitti.
Final...
Ama Epilogda var skdskl
Hadi mutlu olun Mikey gitti...
Neyse en az 10 oy bb.
