Yok artık!

53 3 0
                                    

Gözlerimi yakan ışıkla olduğum yerde doğruldum ve dün geceyi anımsadım Korhan Karayel , seçilmiş olmam , Alperin beni ispiyonlaması bunların hepsi şaka mıg dostum ya ? Çok fazla olanları düşünmek istemediğimden telefonumu elime aldım ve saate baktığımda sabahın ilk saatlerinde uyandığımı fark ettim hemen mutfağa gittim kendime kahve yaptım bu arada dün olanlardan sonra Mert ile Serdar burda kalman doğru değil anında bulurlar seni dediler ve beni en yakın arkadaşım olan Asyanın evine bıraktılar gerçi sadece Asya'nın evi değil burası evli olduğundan dolayı doğal olarak kocasıy- of ne saçmalıyorum dün olanları düşünmemek için nelere daldım kahvemi yudumlarken sevgili eniştecim Erol ile Asya mutfağa girdiler onları umursamadan kahvemi yudumlamaya başladım Erol hafif bi öksürük sesiyle bütün dikkatimi kendisine çekti ona tamam anlatıcam ama öncelikle benimde anlayıp sindirip bunu nasıl anlatıcağımı bulmam lazım dedim ve kapının o bilindik sesi kulaklarımızı doldurdu Asya hemen kapıyı açtı içeriye Serdar ve Mert ile döndü onlarada kahve yaptım ve salona geçtim ben kahveleri yaparken Mert olanları anlatmış olacak ki içeriye girer girmez  Asya '' Senden daha normal bi olay beklemezdim dostum.'' dedi ayy kuzum benim yine ortamı yumuşatmak için espri yaptım yerim hahaha.

Uzun bi sessizlikten sonra Erol , Korhan Karayel'i tanırım tuttuğunu koparan bi piçtir kendisi ama gözü zirvede olan biridir ki yanlış anlamanı istemiyorum ama seni tanıyorum onun gibi birini tatmin etmen mümkün değil neden seni seçtiğini pek anlayamadım ki bunun cevabını şu an hiç önemseyemeceğim Hayat ne yapacaksın? diye sordu ahh keşke bilsem ne yapacağımı beni bulur mu bulmaz mı hiç bilmiyorum o arada Asya'nın telefonu çaldı telefona bakıp bana verdi tabiki annemdi Asyayı arayan beni aramadan direk onu aramasına şaşmadım dünkü olaydan sonra telefonlarını açmayacağımı düşünmüştür ama açtım alo dememle annem tek nefeste '' Dünkü olayı unutalım neyse akşam 8 de evde olmalısın babanın arkadaşları gelecek yemeğe belki hatırlarsın ama nerden hatırlayacaksın babanın eski iş yerinden arkadaşları vardı onlar birde enişten gelmiş Mersin'den toplantısı mı ne varmış oda arkadaşlarıyla gelecek anlayacağın kalabalığız ayyy''' Dıt dıt dıtt hahhaah telefon kapandı ah anne kesin yemeği felan taşırdı yalnız o kadar insan niye bizim eve toplanıyor ya offf.

'' Ne diyor annen?'' Serdara dönerek akşam misafir gelecekmiş felan 8 de evde olucakmışım diyerk arkama yaslandım. Mertin buldum demesiyle gözlerimiz ona döndü

'' Eve gidince annenlere bi kaç gün klinikte kalıp rahatlamak istediğini yaptıklarından dolayı üzgün olduğunu söyle sen sormadan ben söyleyeyım klinikte felan kalmayacaksın Muğlaya gidicez ortalık durana kadar orda kalırız o arada imaj değişikliği yaparsın seni o adama yem edemeyiz''

Herkes gibi bende ona doğrulayan gözlerle baktım ve tamam dedim ve akşam eve gideceğim ve leş gibi sigara ve içki koktuğumu farkedip duşa girdim.

                       KORHAN KARAYEL

Odamın kapısının birden açılmasıyla yerimden sıçradım of gelen babamdı yine noldu acaba soran gözlerle babama baktığımda Arif geldi akşama kayınçosunun evine yemeğe gideceğiz itiraz etmiyorum Arif benim yakın arkadaşım ve her zaman gelmiyor o yemekte olmanı istiyorum o kadar diyip çıktı bu açıkca babamın yiyorsa gelme deme şekliydi babam beni hiç bi şekilde para yada başka bir şey ile tehtit etmez bana oldukça güvenir ve bende onca pis işlerim olduğu için onun güvenini sevgisini saygısını kaybetmek istmem bu yüzden o yemeğe gidicem yorgun olduğumu fark edip kendimi yatağa attım dün bi kız seçmiştim clupta ama kız birden kayboldu sevgili salak adamlarım hala kızı arıyor olmalılar o kızı şu ana kadar karşıma getirmeleri gerekiyordu ama yok.

 Uyanınca kendimi direk duşa attım ve duştan çıktıktan sonra kendime dolaptan dar kaslarımı belli eden beyaz gömleğimi ve siyah kotumu çıkardım üstüme geçirdim saçlarımı kurutup parfümümü sıkıp aşağıya indim babam beni bekliyordu arabaya atlayıp Arif abinin kayınçosunun evine gittik ev 3 katlı bi apartman dairesiydi 3 kişilik bi aile için fazla büyük bir evdi en azından  normal standart bi aile için içeri girdik oturduk Arif abinin kayınçosunun bi iki arkadaşı olduğunu görünce kesin babamla tanıştıklarını düşünmüştüm yoksa tanımadığı insanların evine kolay kolay girmez Nermin hanım sürekli telefonla birilerini arıyordu bu gözümden kaçmadı değil Arif amca Nermin teyze nerdeler diyince Elif çoktan yemeğini yedi odasında ödevlerini yapıyor dedi ve bizi masaya davet etti yemeğimizi yerken Mehmet amca sonunda diye fısıldadı ortam aslında rahat bi ortamdı fazla kasılmaya gerek yoktu ve bu sebeble bu aileyi sevdiğimi farkedip piç korhan maskemi suratımdan çıkardım neşeyle esprilere gülmeye başladım Arif abi ooo Hayat'cım yüzünü gören cennetlik seninle bi hesaplaşalım özlettin kendini dedi ve Koray abi bu güzellik Mehmet abimle Nermin yengemin büyük kızı tanıştırayım dedi arkamı dönmemle kızın ağzından iki kelime döküldü

'' YOK ARTIK!!''

Cidden yok artık gökte aradığımı yerde buldum.

Unut Kalbim Unut!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin