..............................
-benim için hiçbirşey yapmak zorunda değilsin bunu biliyorsun
-evet biliyorum,ama yapmak istiyorum.
Gülümseyip
-bana acıdığın için mi?diye sordu.
-hayır,tam tersi
Biraz durup yüzüne baktım sonrada yarıda kalan cümlemi tamamladım
-Seni sevdiğim için
...............................................
-seni sevdiğim için demeyi o kadar isterdimki, ama olmaz.
Bunu söyleyeceğim an daha güzel olmalı ve senin ne tepki vereceğini kestiremiyorum.
Hala bir cevap vermediğimi farkettim.
Sonra kafamı kaldırıp
-seni arkadaşım olarak seviyorum soyeon ve arkadaşımı korumak istiyorum.
Bu söylediğim şey onu kızdırmış olacakki
-ne arkadaş ama!çık dışarı min yoongi!!!
Bende hiçbirşey demeden dışarı çıktım.
Ne yapıcağımı bilmiyordum.
Asla onun söylediğini yapamazdım.
Ama küçük bir oyun oynayabilirdim.
Soyeondan:
Arkadaş..arkadaş ciddenmi!
Söylediği sözler aklımı yitirmeme neden oluyordu.
Evet onu seviyorum.onu çok seviyorum.
Ama kafamdaki parçalar ait oldukları yerde değil.
Ben onu severken onun beni arkadaşı olarak görmesi canımı cidden çok yakıyor.
Kendimi yatağa bırakıp derin bir nefes aldım.
Ben niye aşık oldumki
.....................
Gözlerimi açmamla karşı koltukta yatan bir adet yoongi görmem bir oldu.
Bedenimi dikleştirip onu süzmeye başladım.
Bembeyaz yüzü ona daha çok aşık olmama yarıyordu.
Kafamı iki yana sallayıp ayağa kalktım.
Yoonginin yanına gidip onu dürtmeye başladım.
Biraz mızmızlandıktan sonra gözlerini ovuşturarak bedenini dikleştirdi.
Sonra ellerini gözlerinden çekip beni süzmeye başladı.
Gözleri biyere takılınca nereye baktığını çözmeye başladım.
Kafamı aşağı indirip vücuduma baktım.
Yeni uyandığım için tişörtüm biraz açılmış ve ordanda göğüslerim gözüküyordu.
Hemen elimle tişörtümü düzeltip,yoongiye döndüm.
-pis sapıkk
Gözlerini göğüslerimden ayırıp yüzüme bakmaya başladı.
-düzeltseydin sende,göz bu bakar
-o zaman gözlerine sahip çık min yoongi
-soyadımla alıp veremediğin ne var soyeon.
-sadece seviyorum diyip lavaboya girdim.
İşlerimi halledip çıktım.
Yoongi bir şey demek istiyordu ama diyemiyordu.
-şey soyeon seninle bir şey konuşabilirmiyiz.
Yanına oturup
-anlat dedim.
-dün anlatmıştım,beni arayan-
-bunu yapmak zorunda değilsin diyip tam ayağa kalkacakken kolumdan tutup beni tekrar otutturdu.
-zaten yapmıycam soyeon
-ne güzel işte diyip tekrar ayağa kalkmaya çalıştım.
Tekrar beni çekip oturmamı sağlamıştı.
Tek farkı şu anda kucağında oturuyordum.
Şaşkınlıktan tepki veremiyordum.
Sadece yüzüne bakıyordum.
-neden anlamıyorsun,sana yardım etmeye çalışıyorum.dedi kulağıma üfleyerek
Bende aynısını yapıp
