SANDAL +18 (TAMAMLANDI)

1.Bölüm: Sandal

Şu hayatta sudan başka ne bu kadar güzel olabilirdi!

 Kısa da olsa fark etmez, bir duş, suyun arındırıcılığı her şeyi alıp götrüyordu gerçekten!

Genç kadın odasında duştan çıkmış, deniz yorgunluğunu üzerinden atmıştı. Tuzlu suyun ağırlığı gerçekten çekilmiyordu. Üzerindeki kat kat ağırlığı atmak için de saf suyun duruluğuna ihtiyacı olmuştu.

 Ne güzel olmuştu da Antalya'ya gelip kısa bir tatil yapmaya karar vermişti. Tatil dediyse de, tam olarak kendi fikri sayılmazdı aslında. Burak'ın teklifiydi. Ve onun fikri. Şu anda yanında olması gereken, sevgilisi Burak! Çok uzun zamandır katlanmakta zorluk çektiği sevgilisi Burak'ın ona verdiği bir armağandı bu tatil.

Yatağa uzandı genç kadın. Zihni, kısa sürede hayatının nasıl da değiştiğini ona hatırlatmak için iş başındaydı. Her şey babasını kaybetmesi ile başlamıştı.

 Babasını kaybedeli iki yıl olmuştu. Beklenmedik bir anda gelen bir kayıptı. Ve annesi ile ablası yıkılmış durumdayken, yine ayakta kalma ve herkesi toparlama sorumluluğu  genç kadına kalmıştı. 

 Ondan kalan kafeyi işletmek bile genç kadını yoruyordu. Her ne kadar hemşirelik okumuş olsa bile babasından kalan kafeyi işletmek ona iyi geliyordu. Genç kadını yorsa bile, fiziksel ve psikolojik olarak tüm enerjisini alıp götürse bile, kafenin o eski otantik havası huzur veriyordu. Taştan duvarlarında asılı eski resimler, babaannesinden kalan gramofonda çalan plaklar, her masada aksesuar niyetine konulmuş minik daktilolar ve gaz lambaları bile insanın içini sıcacık ediyordu. Orada çalışmayı bir süre sonra hemşirelik yapmaya tercih etmişti. Ablası onun yerine hemşirelik yapıyordu, bir eve bir hemşire yeterdi.

 Ama iki yıl boyunca hiç durmaksızın bir kafede tıkılıp kalmak, sürekli çalışmak genç kadını gereğinden fazla yıpratmıştı. O yüzden bu tatil genç kadına iyi gelmişti. Aklına, bu tatile birlikte çıkması gereken ama her zamanki gibi kendine bir türlü katılamayıp yine ekmiş bulunan Burak gelince, tüm sinirleri geri toplandı.

Burak ise üniversite son yılında tanıştığı ve hala sebebini bilmediği bir şekilde ilişkiye başladığı ve iki yıldır alışkanlıktan birlikte olduğu adamdı. Onunla ilişkisinin nasıl başladığını bilmiyordu. Bir anda gelişen bir şeydi. Prosedür gereği gibiydi. Arkadaş ortamındaki tek eşsizler Burak ve kendisi olunca sanki birlikte olmak zorundalarmış gibi hissetmişlerdi. Sonrasında ise Burak'ın pozitifliği ve ilgisi iyi gelmişti. Ama zamanla adam ilgisini yitirmişti. Kaldı ki, genç kadın ilgi meraklısı biri de değildi. Ama insan sevgilim dediği kişiyle iki hafta üç gün konuşmayınca bir garip oluyordu. Üstelik genç kadının aramalarına ve mesajlarına da geri dönmüyordu. Sonra şans eseri müsait bir zamana denk gelince de bahaneleri hep aynıydı.

 'Toplantıdaydım hayatım. Görmedim canım. Unutmuşum yoğunluktan, biraz abartmıyor musun?'

 Ah! Gerçekten, insanın sabrını zorlayan konuşmalardı. Ama yine de iyi biriydi ve genç kadında da yeterli hatırı vardı Burak'ın. Ta ki bu tatil meselesine kadar!

 Neredeyse yirmi beş yaşına gelmişti ama evde kalacağından hiç şüphesi yoktu. Ablası ile bu konuda çok uyuşuyorlardı. İlkyaz ile aralarında üç yaş vardı. Ablası İlkyaz yirmi sekiz yaşındaydı ama kendisinden daha çocuk ruhluydu. Hayatın tüm sorunlarını taşıyan kendisiydi. Burak'la defalarca ayrılmaya kalkmış, her seferinde bir engel ile karşılaşmıştı. Kendi sabrı, Burak'ın hatırı... Bir şekilde ertelemek zorunda kalıyordu. Son iki aydır durum bu şekildeydi. Onu sevmiyordu, birlikte olmasına da gerek yoktu. Sadece değerliydi  Burak. Bu kadar. Yirmi beş yaşındaydı ama Burak'a karşı ne tutku, ne çekim, ne duygusal bir bağ... Hiçbir şekilde bir hissiyat yoktu. Sadece değerliydi Burak. Bu kadar.