Beni Unutma | SasuNaru

Bölüm 5 | Acı

Acı çekerken bizi en çok teselli edecek şey, bizden daha fazla acı çeken insanları düşünmektir.

...

Yorulmuştu sarışın, bugün kesinlikle yorulmuştu. Hatırladığı veyahut hatırlayamadığı tüm geçmişi, hedeflediği ve çabalayıp didindiği ama bir gecede çöp olan geleceği, uyandıktan sonraki tüm yaşanan acı, tatlı tüm anılar anlamsızca yormuş, sanki anlık anımsamalardan ibaretti.

Kakashi, sevdiği öğrencisi için hazırladığı yatağı, yani çarşaflarını değiştirdiği kendi yatağına yerleştirmiş, gece karanlığı çökmemesine rağmen odasındaki çalışma masasına yerleştirmiş bulunduğu abajur lambasını açmış şimdi ise elinde yine 'o' kitabı okuyordu. Ara sıra acı içinde mırıldanarak kabuslar gören genç sarışın öğrencisini de yoklamaktan alı koymuyordu kendini.

"Of..." Kitabın sayfasını çevirirken stres ve gerginlikle nefes koydu ılık odanın atmosferine. Düşünceli olması kitabını okumasına vesile eden yegane sebepti ve bu düşüncelerinin kaynağı öğrencisi ve ailesinin sıkıntılarıydı. "Aramakla iyi mi ettim acaba?" Gözlerini kitaptan kaldırıp rahata sonunda erişen Naruto'ya burkulan duygularıyla ve acıyan gözlerle sadece süzdü. "Haber vermek zorundaydım sonuçta." Kitabını okuyamayacağını anladığında karton ayracı arasına pratik biçimde yerleştirdi ve kapağını kapatarak masanın üstüne bıraktı. "Ailesi..."

Haber vermesi en mantıklı şeydi, her ne kadar içinden bunu yapmak gelmediyse de, sonuçta çocuğu onların eline teslim edip ruhunun paramparça olmasını izlemek istemiyordu, sınıfa her geldiğinde karşılaştığı ölüden farksız halini görmek onun için dayanılmazdı.

Derin bir iç çekerek yorgun akciğerlerini temiz havayla doldurmaya, daha ayık moda geçmeye, olumsuz ve yılların birikimi olan düşünceleri ve duygularını bir kenara, rafa kaldırmaya çalıştı. Elini lambaya atıp söndürdü, yavaşça yerinden kalktı ve ellerini birbirine kenetleyip yukarıya doğru yavaşça geriniverdi. Rahatlamak amaçlı güzel şeyler düşünmeye başladı, hayal olsa da...

Şu anlık içi rahattı gri saçlının, her ne kadar sıkıntılı dönemden geçselerde. En azından Naruto'nun iki - üç gün kendisinde kalacağı, bir süre onun psikolojisini, duygularını iyi etmeye çalışacağı ve yüzünün gülmesini sağlayacağı için mutluydu. Ayrıca iyi geçindiği birkaç sınıf arkadaşını evine davet ederek kaybolan hafızasını tazelemeye çalışacaktı, umarım pozitif bir etki eder bu acı çeken sarışın için.

Düşüncelerden kurtulmaya çalışmak için tekrardan düşünmeye başlamıştı.

Tek fark pozitiflik içeriyor olması.

Ta kii...

"Ih..." Tekrardan acıyla inleyen Naruto'nun tiz ve korkulu sesiyle irkilene dek. Sesi bir anlığına biraz küçük duran odayı kaplamış ve kulaklarına dek yankılanmıştı, tekrar dönmüştü sarışın genç güzelim kabuslarına.

Kakashi'nin dikkatini çekmiş bir kaç adımlamıştı Naruto'nun iniltilerinden sonra sükunetle sızan mırıltıları, homurtuları.

Bir adım attı.

"Hmm..." Homurtuları biraz daha yükseldi, sesi her yükseldiğinde ikisininde içinden önemli birer parça kopuyor gibi acı çekiyor, suratları buruşuyor, hissiyattan kurtulmak için bir şeyler çabalamak istiyorlar.

Bir adım daha attı.

"Yapma..." Bir kez daha sesi çıktığında boğuk yastıkla boğuşurken, sesi Kakashi'nin zamanında açılmış yaralar yüzünden sürekli yamalanan kalbini zorlamaya, yeni yeni yaralar açmaya ve çaresizlik duygusunu yıllar sonra tekrardan tattırmaya çalışıyor.