Beni Unutma | SasuNaru

Bölüm 6 | Davetli Misafir

"Sıçacam şimdi!" Öfkeyle söylendi gelen kişi, öfkesi Naruto'ya değildi lakin, hele bir Naruto'ma söylesin öldürürüm ben onu bdnshdmsh. Naruto, kapıdan aniden karşısına çıkan sürprizle evi birbirine katmıştı sanki. Gri saçlı öğretmenini ve arkadaşını bu ani ve beklenmedik bayılma belirsiz bir gerginliğe sokmuştu tekrar. "Nolcak şimdi?" Kağıda beliren genç sinirle söylenirken tırnaklarını öfkeyle karışık gerginlikle avucuna batırıyordu. "Of..." İkisi de zaten kaybolan anıları yüzünden gerindi, özellikle beklenmedik misafir daha bir gerilmişti desek yeridir.

"Naruto..." Kakashi baygın çocuğu salondaki uzuncana koltuğun üstüne dikkatlice yatırmıştı ve sakin bir tınıyla şoka uğratmadan uyandırmaya çalışıyordu. Bayılan birini birden büyük bir şoklar uyandırmanın iyi bir şey olmadığını elbette biliyor.

"Hm..." Yavaşça yanağına sürülen saf alkolün kokusu burnuna ulaştığında hafifçe kılırdama gösterdi sarışın, geniz yakıcı bu lanet kokuya zihninden biraz biraz küfrederek gözlerini ve dudaklarını eş zamanlı araladı.

"Sonunda uyandın." Kakashi rahatlamak amaçlı derince bir iç çekti ve yavaşça yanından uzaklaşıp geniş koltuğun diğer ucuna yerleşiverdi. Diğer misafir de ellerini yıkadıktan sonra ağır adımlarla salona giriş yaptı. Kakashi'nin yanına, yani koltuğun kenarına yaslanıp o da endişeli gözlerle incelemeye ve düşünmeye başladı.

"Of başım ağrıyor..." Naruto uflanıp sızlandı doğal olarak, yavaşça uzandığı yerden oturur vaziyete geçti. Başı öne eğik ve küçük küçük soluklar alıp veriyordu, baş dönmesini ve ağrısının geçmesi için çabaladı birazcık. "Ne oldu bana?" Derince bir nefes alıp daha iyi hissettiği kısa bir süreç içerisinde başını kaldırdı ve Kakashi'ye dönerken sordu.

"Ha?" Odadaki herkes, yani üçü de gerilmiş, yanyana duran öğrenci öğretmen hem birbirlerine hem de Naruto'ya kısa bir bakış attı. "..." Tekrar hafızasını kaybetmiş olmasından endişeliler ve ne yapacaklarını, nasıl yanıt vereceklerini kestirmeye çalışıyorlardı.

"Hatırlamıyor musun?" Kakashi ilk önce konuştu. "Yine mi başa sardık?" ve sıkkınca bir soluk salıverirken ikisi de ufak ufak fısıltılarla lanetler savurdu havaya. "Siktir." Misafirimiz ise Kakashi'nin omzuna dokundu yavaşça, öğretmenimiz yüzünü ondan tarafa verince zaten durumun ne olduğunu sormana gerek kalmadı. "Tamam." Yavaşça oturduğu yerden kalkıp gri saçlı öğretmenimiz Kakashi ile yer değiştirdi çünkü Naruto'ya biraz daha yakın olmak, onunla daha kolay, düzgün ve etkili bir iletişim kurmak istiyor.

Kiba yerleştiğinde aslında biraz olsun yersiz bir heyecana sahip gibiydi, anlam yükleyemediği bu his ona anlamsız geliyordu ve iletişim kurması için olumlu etken barındırmıyor. "Huh..." Başını her iki yana hafifçe sallayıp önce kendine hâkim olmayı başardı, ve derince bir nefes aldı. "Naruto iyi misin?" Yüzünü ondan yana çevirip gelişigüzel sordu, zaten yanıtı önünde durmasına rağmen sormuştu. Ama bunun altında yatan asıl amaç kendisini hatırlayıp hatırlamadığını sorgulamaktı.

"İyiyim Kiba, iyiyim." Ağrıyan başını sıvazlarken dizlerinden başına yasladığı ellerinden sol olanı sol tarafa doğru önemsiz bir şeymiş gibi salladı. Yüzünü ondan tarafa bile verme gereksinimi göstermedi, fazlasıyla yorgun ve düşünceli hissediyordu çünkü. Çok yanlış bir zaman olsa da.

"Bir dakika..." Öğrenci öğretmen, ikisi de önemli bir noktayı fark edince bir saniyeliğine duraksadılar. İkisinin de üzerinde durduğu şey önlerinde yatan sarışının, onun arkadaşına yani Kiba'ya ismiyle hitap etmesiydi. "Nerden hatırlıyorsun."

"Tanıştığımız günden beri, neden bu kadar şaşırdın?" Aslında kendisi de şaşırmıştı bu soruyu sorduktan sonra, çünkü hastanede iken henüz uyandığı zamanlarda kendi adını bile, hatta hangi şehirde yaşadığını bile anımsayamıyordu bile. Acaba hafızası geri mi gelmeye başlamıştı, yavaş bir biçimde kapanan anıları ufukta görünmeye mi başlamıştı? Sorulması, sorgulanması gereken tonla soru ve cevaplanamayan bir o kadar da sorun vardı.