diyerek koşar adımlarla arka bahçeye çıktım. Aklımda son kalan ise Ateş'in o şaşkınlık ve pişmanlık dolu bakışladıydı. Arka bahçedeki küçük depoya yani benim mekanıma gitmeye karar verdim. Orası üzüntümü,mutluluğumu,heyecanımı doya doya yaşamamı sağlayan tek mekandı. Köpeğim Cookie öldüğünde,ilk kez okul birincisi olduğumda...
Gıcırtılı kapıyı açtım ve kapıyı arkamdan kapattım. Minderime oturdum ve hıçkırarak ağlamaya başladım. Arkamdan bir ses geldi.Bezmiş bir ses tonuyla
"Sessiz olsana yarım saattir kafam şişti."
dedi biraz uzaktaki uyuklayan çocuk. Ben nasıl onu görememiştim ya.
"Rahatsız ettiysem kusura bakma."
dedim çocuğa göz yaşlarımı silerken. Beni takmazcasına uyuklamaya devam etti. Bu çocuk şey değil miydi ya?Miray'ın yanında oturan çocuk.Yani Berke olmalıydı ismi. Onu takmadan kara kara düşünmeye başladım. Ateş'le arama mesafe koymalıydım.Sonuçta onun sevgilisi vardı.Saçma sapan umutlara kapılmamalıydım. Artık eve gitmek için ayağa kalkıp kapıya yöneldim.Berke de hala burada uyukluyordu. Berke'nin uyuduğu yerden horultu sesleri geldi. Cidden bu çocuk horluyor muydu ya?
Neyse,depodan çıktım.Saat 3 civarıydı.Eve yürüyerek gidecektim.Zaten servisi kaçırmıştım. Yürümek bana iyi gelirdi.
Eve vardım.Hemen üstümü değiştirdim ve televizyonun karşısına kuruldum.Netflix izlemeye karar verdim kafamı dağıtmak için.Black Mirror'un ilk bölümümden izlemeye başladım.Bir iki bölüm izledikten sonra kapı çaldı. Kapıyı açtım,annem gelmişti.İçeriye girip yemeği hazırlamasına yardım ettim.
Yemeği yedikten sonra odama geçtim.Biraz ders çalıştım.
Uyumak için yatağa gireceğim sırada yine bir not buldum. Notu açtım ve notta En yakınındakilere dikkat et... yazıyordu. Ne demek istiyordu bunu yazan psikopat? Bu nota aldırmalı mıydım?Veya biri bana eşek şakası yapmaya devam ediyor diye geçiştirmeli miydim? Aklım zaten karışıktı bu notta tam oldu. Bu nottan daha önemli olan mesele Ateş'e Pazartesi günü biyoloji dersinde ne tepki vermeliydim. Büyük ihtimalle hiçbir şey olmamış gibi davranacaktım.Evet ya öyle davranacağım. Hem ben onun neyiyim ki? Neyse bu meseleyi de unutup uyumalıydım.
Ertesi sabah Eyvah!gecikecektim.Alarmım çalmamıştı. Bugün doktorda randevum var ve ben daha hazır değildim. Rutin işlerimi hallettim,hazırlanıp hemen evden çıktım.
Sıkıcı bir minibüs yolculuğunun sonunda doktora gelmiştim. Adımın söylenmesiyle doktorun odasına girdim ve sonuçlarıma baktı doktor. Yaşlı bir adamdı. Gergince ağzından çıkacak sözleri bekliyordum.
"Maalesef hastalığın tekrarlamış."
Yine aynı şeyleri yaşamak istemiyordum. Tek kelime edememiştim. Bu hastalığı atlatmak için çok çaba göstermiştim. Doktorun içeceğim ilaçlarımı yazmıştı.Daha sonra odadan çıktım. Bir damla yaş yanağımdan süzüldü.
*
*
*
*
Kısa bir bölüm oldu kb ama geçiş bölümü olarak düşünebilirsiniz Sınavlarım vardı ve bölüm atamadım pardon Kalbim sizlerle❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
