(Medyada Ateş)
"Ne oldu?"
"Kapı."
dedi kapıya bakarak.
"Evet kapı."
"Açılmıyor."
"Ne yapıcaz?"
"Bilmiyorum"
İnşallah burada kalmazdık.
Düşünmeye başladık.
Yağmur'u arayabilirdim.Sonuçta evi çok yakındı.
Telefonumu açıp rehbere girdim.Ayıcığım yazan yere bastım ve telefonu kulağıma götürdüm.
İkinci çalışta açtı.
"Alo."
dedim,der demez telefon kapandı.
Hay ben böyle şansın.Neyse sinirlenmek yok.Sonuçta Ateş'in telefonu vardı.
"Ateş."
dedim tedirgince.
"Efendim."
"Telefonun yanındaydı dimi?"
"Evet ama şarjı yok."
dedi rahatça.
Bu çocuğun rahatlığına hayrandım doğrusu.
Kapıya sertçe vurmaya başladım.Her vurduğumda ellerim acıyordu.
"Ben denedim boşuna uğraşma."
Umutsuzca yere oturdum.
Annemler beni merak eder miydi acaba.
Yok ya zaten bugün ikiside evde olmayacaklardı.
Ateş'e baktım.Bana bakıyordu.Ah pardon bacaklarıma.
Allah'ım bir sapıkla aynı yerde bırakma beni.
"Mecburen burada kaldık."
Sırıtarak bana bakıyordu.
"Aklından ne geçiyor senin?"
diye sordum endişeyle.
"Hiiç."
diye yanıtladı.
Hemen yanı başımdaydı.Aramızda bir kol mesafesinden az vardı.
Korkuyordum.
Sonuçta o bir erkekti.Ne kadar ona karşı ne olduğunu bilmediğim duygular beslesem bile bu yanlıştı.
Aramızdaki mesafe git gide azalıyordu.Son on santim kala gözlerimi kapattım.Kalbim delice çarpıyordu.
Ama hiçbir şey olmamıştı.
Gözlerimi açtım.Şaşkın şaşkın baktım.Saçlarımı karıştırdı ve göz kırpıp depodaki raflara bakmaya başladı.
Yerde boş karton kutular vardı.Onları yırtıp yatılacak yer haline getirdi.Sonra gidip yattı.
Öküz,insan bir sorar sen nerede yatıcaksın diye.
Bu penceresiz ve boğucu odada tıkılı kaldık.
Ateş'i nerede uyuyabileceğimi sormak için dürttüm.
"Ne var?"
dedi gözünü açmadan.
"Nerede yatacağım acaba Ateş Bey?"
Birden elimden tutup beni kendine çekti.Kendimi göğsüne yaslanmış bir şekilde buldum.
Şaşkınlıktan gözlerim açıldı.Yanaklarım kızardı.Elini belime sarmıştı.O harika kokuyu içime çektim.Bunu neden yaptığımı bilmiyordum.
Bunun yanlış olduğunu onun bir katil olduğunu hatırladım.Kendimi ondan itmeye çalıştım ama nafile.Böylelikle daha çok kendine çekti beni.
Ağzımı açıyordum ki
"Merak etme sadece uyuyacağız."
Pes ettim çırpınmaya. Benim de zaten aşırı uykum gelmişti.Tek bir kelime edecek halim yoktu.Bu yüzden üstelemedim.
Hem burası çok rahattı.Kendimi uykuya teslim ettim.
Sabah
Yavaş yavaş gözlerimi açmaya başladım.
Etrafıma bakınıyordum.Bir tuhaflık vardı,üzerimdeki el kime ait olabilirdi?
Elin sahibine odaklandım.Bu Ateş'ti.
Hemen çırpınmaya başladım.
