TWO Months

CHAPTER 12

CHAPTER 12

"Mama................" sigaw ng sigaw si Riane dahil hinahanap nya si Hazel

"umalis ang Mama mo dahil pinapauwi siya sa kanila at tsaka malaki ka na para ngumawa ng ganyan anak" . sabi ni Clyde na iritado na dahil sa lakas ng sigaw ni Riane

"bakit di nya ako sinama? Di na ba nya ako mahal?"

"anak babalik din yun kailangan nya lang umuwi. Mga isang buwan lang yun dun kaya wag ka na mag-alala okay?"., sabi ko sa kanya ng puno ng hirap dahil sumasakit na naman ang tyan ko

"baket kasi di nalang ikaw ang umalis? If i know pinaalis mo si Mama para masolo mo ang Papa ko, but don't be too confident cause im here to save their relationship."

"wala naman akong sinabing ganun anak , pasensya ka na"

"tss. Don't care"sabi nya tapos umalis na sya ulet

grabe , hindi ko na ata kaya ang panggaganun ng anak ko,isang buwan lang naman ang hinihiling ko sana pagbigyan nya ako. Ang totoo nyan sinabi sa akin ni Hazel na nabasa daw nya yung planner ko, so sabi nya aalis daw muna sya para magawa ko yun at para makasama ko pa daw ang anak ko kahit konteng oras lang,

Buti pa sya nararamdaman ang pakiramdam ng mag-isa.

Nagpahinga nalang ako sa kwarto namin ni Clyde dahil sabi nya dun daw muna ako para mabantayan ako , walang pinagbago ang kwarto namin. Kulay yellow ang pader pero light lang , sa bandang papuntang CR kulay candy (pink and violet) kasi favorite ko yung kulay eh. Tapos yung bed ganun pa din ang ayos, yung mga picture frames hindi napalitan. Ang saya naman napreserve...

Biglang pumasok si Clyde.

"Kai gising ka pa ba?" nakatalikod kasi ako sa pinto habang pinifeel ang kama

"oo gising pa ako hindi ako makatulog."

"kaen muna tayo dun sa lamesa nagluto si Nanay"..

"talaga? Sige pwedeng pakialalayan mo ko para kasi akong matutumba eh.." totoo yun matutumba ata ako

Inalalayan nya ako palabas ng kwarto, actually kinikilig po ako. Inalalayan din ako ni Cherrie dahil hindi ata ako kaya ni Clyde eh ang gaan ko naman.

Naabutan namin si Nanay na naghahanda ng kakainan namin, isa ito sa mamimiss ko. Yung sabay sabay kami kakaen, magkekwentuhan at magtatawanan pero sa palagay ko hindi mangyayari yon ngayon dahil napakatahimik nila.. Bakit naman kaya?

"Nanay namiss ko luto mo ." sabi ko para mabuhayan sya ng loob

"talaga anak?. Oh tara kaen na tayo. Clyde tawagin mo na yung dalawang bata at ng makakaen na din sila".. sabi ni Nanay

"opo Nay,"

Tinawag ni Clyde si Riane at Leur at sinimulan na naming kumain ng lumpiang kamote. Ang sarap talaga nito. The best ang luto ni Nanay. Naparami ata ang kain ko dahil dalawa nalang natira sa plato. At hindi ko sila pinapansin hehe.