The Drama Queen { Dutch } ✔

24 • Luke

Lisa pov

'Heeyy Luke, wat doe jij hier nou?'

'Ik dacht laat ik deze mooie dame even gezelschap komen brengen' Ik lach en kijk verlegen naar mijn voeten. Luke komt naast me zitten en zet de tas op de picknicktafel neer.

'Wil je wat eten, Lies?' Hij pakt de tas van de tafel en haalt er een hamburger uit. Hij houdt hem voor mijn mond en ik neem er een hap uit. De sla valt eruit en valt op mijn en Luke's schoenen.

'Oh lekker, schoensla' We lachen ons helemaal kapot en niemand lijkt het door te hebben. Niemand schenkt aandacht aan me. Bij die gedachten loopt er een traan over mijn wang. Ik voel dat Luke's armen mij naar hem toe trekken en hij geeft een kus op mijn haar.

'Rustig maar, Lies' We zitten een paar minuten zo, totdat ik ineens moet lachen. Ik lach om de gedachten dat Luke en ik al zo lang beste vrienden zijn en alle dingen wat we meegemaakt hebben. We zaten al bij elkaar op de kinderopvang toen we nog mini baby's waren en daarna samen naar de basisschool. Nadat we bijna alle leraren en leraressen een trauma hebben bezorgt, gingen we naar de middelbare en daar zaten we ook weer bij elkaar in de klas. We zaten elke dag naast elkaar en je zou denken dat we een koppel waren, maar we waren gewoon zo goed bevriend en we hadden zo'n goede band en die werd alleen maar sterker toen mijn ouders dood gingen aan een auto-ongeluk. Ik moest verhuizen naar mijn opa en oma in Canada, maar daar staken Luke en zijn ouders een stokje voor. Ik mocht bij Luke gaan wonen en gelukkig mocht het van mijn opa en oma, want die hoefte mij toch niet. Ik was zo blij toen ik dat hoorde en we hebben die hele dag alleen maar gefeest en vooral heel veel gedanst en gegeten. Ik heb 4 jaar lang bij hem gewoond, tot mijn 16e. Toen ging ik naar de kunstacedemie en op kamers wonen. Zijn ouders besloten om naar Nederland te gaan en hij moest mee.

Twee weken geleden zei de directie van de acedemie tegen mij dat ik een kamer genoot kreeg. Ik was helemaal niet blij, want mijn vorige kamergenoot nam elke dag een ander meisje mee naar de kamer en wat er nog meer gebeurde wil je echt niet weten. Diezelfde dag nog werd er op mijn deur geklopt. Ik stond moeizaam op en liep langzaam naar de deur. Ik deed met een chaggerijnig gezicht de deur open, maar toen ik zag wie daar stond, sprong ik een gat in de lucht en vloog in zijn armen. Het was Luke! Ik had hem twee jaar lang niet gezien, naja alleen met kerst en verder skypten we nog wel, maar na twee jaar hem niet echt vaak gezien te hebben, staat hij ineens voor mijn neus. Wauw! Vanaf die dag zijn we steeds closer geworden en bij het kerstbal een paar dagen geleden hebben we geslowd. Het was zo geweldig!

'Waar zit je aan te denken, babe?' hoor ik ineens naast me. Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk naast me. Zijn mooie, heldere, zeeblauwe ogen en dan zijn mooie blonde haar en dan nog zijn lippiercing. Zijn gezicht is gewoon een perfect plaatje bij elkaar, niks meer niks minder.

Oke, Lisa kappen. Je hebt Harry.

Maar Luke ken je al zo lang.

Harry's krullen.

Maar Luke's ogen dan?!

Je eerste ontmoeting met Harry.

Je band met Luke.

Harry's groene ogen.

Wat heeft Luke allemaal voor je gedaan?!

Harry heeft ook veel voor je gedaan.

Luke was er altijd voor je.

Harry ook.

Luke ken je langer.

Harry is zo lief.

Luke is liever.

Harry is knap.

Luke is ook knap.

Harry is...

Luke is perfect.

Ik kijk diep in zijn ogen en kom met mijn gezicht dichterbij die van hem. Ik kus hem, maar hij trekt terug.

'Lies, wat doe je?' Ik versteen. Inderdaad, waar ben ik mee bezig? Ik heb Harry. Luke is mijn beste vriend, niet mijn vriendje. Ik heb Harry.

'S-sorry' zeg ik en ik kijk naar mijn schoenen. Er ligt nog steeds sla op, maar het boeit me niet. Er rolt een traan over mijn wang. Ik ben helemaal de weg kwijt. Hopelijk heeft Harry het niet gezien, want hij vermoord me echt. Helaas, hij heeft het wel gezien, want ik hoor zijn voetstappen. Ik kijk op en zie hoe Harry op Luke afloopt.

'Harry! Niet doen!' Harry slaat hem heel hard met zijn vuist op zijn neus.

'Harry, stop!' zeg ik huilend en ik durf niet eens meer te kijken. God, wat heb ik toch gedaan? Ik spring op en ren weg. Je zou me zo kunnen vinden, want met alle sla op mijn schoenen laat ik een sla-spoor achter.

'Lisa!' 'Lies!' 'Lisa de Boer, kom terug!' Ik hoor Sofie en Geeske roepen, maar het boeit me niet. Ik ren gewoon door totdat ik ergens in een bos ben beland. Fuck, waar ben ik?!

Soory klein hoofdstukkie, ben er niet helemaal bij met mijn hoofd.

Ja, het is een k*t hoofdstuk...

Byee x