The Drama Queen { Dutch } ✔

29 • Waarheid

Oma pov

'U werd met de dood bedreigt? Waarom? Mocht u het niet aan mij,vertellen? Waarom Louis? Hoe kent u dat meisje en die mannen?'

Ik word overspoelt met vragen en beantwoord ze allemaal om mijn gemakkie.

'Hoho, rustig aan dame. Ik vertel alles vanaf het begin af aan. Als jij me niet onderbreekt gaat het sneller. Okay?'

'Okay'

'Ik ben met nog 3 broers en zussen opgegroeit. Mijn vader was zakenman, maar het liep niet erg goed. Mijn moeder was de liefste moeder die je kon wensen, echt waar! Het enige probleem was dat ze geen werk had.'

'Waarom is dat een probleem?'

Ik besluit om maar even haar vraag te beantwoorden, maar niet heel uitgebreid.

'Mijn vader en mijn moeder kregen steeds vaker ruzie.'

'Waarom dan?'

'Mijn moeder had geen werk en kreeg alleen kinderbijslag en dat is zo weinig dat je daar nog geen eens een kind mee kan opvoeden. Met mijn vaders bedrijf liep het niet goed en we moesten verhuizen naar een kleiner huis, nog kleiner dan ons kleine en vertrouwde huisje. Mijn vader gaf mijn moeder de schuld.'

Ik slik even en ga door voordat ze wat kan zeggen.

'Mijn moeder haalde heel weinig geld binnen en mijn vader zag alleen dat. Hij zag niet dat hij veel te veel at en dat hij niet heel veel meer geld binnenbracht. Naja hij bracht veel meer geld binnen in vergelijking met mijn moeder, maar hij gaf het uit aan sigaretten, drank en drugs. Als mijn moeder er wat van zei, werd hij boos en mijn moeder stuurde ons dan naar boven. Ik heb nooit gezien wat er gebeurt is op dat soort momenten, maar ik hoorde zulke nare geluiden van beneden dat ik het niet eens wilde zien. Waarschijnlijk sloeg hij haar met een zweep en schopte haar in elkaar. Ze had altijd striemen en blauwe plekken op haar rug en haar buik.'

Ik slik even en voel mijn ogen vollopen met tranen, maar toch ga ik door. Ze moet het weten. Ze is het enige wat ik nog dichtbij me heb.

Ik kijk even naar Robin en zie dat zij ook moeite heeft om haar tranen in te houden.

'Mijn moeder deed altijd alles voor ons, of ze het nou moeilijk had of niet. Ze heeft ons gemaakt. 9 maanden gedragen. Ze heeft mij mijn eerste flesje gegeven. Mijn eerste keer dat ik fietste, ik kan het me nog herinneren als de dag van gister.'

* throwback *

Ik wilde zo graag leren fietsen, maar van papa mocht het niet. Toen papa een keer naar werk was, riep mijn moeder dat ik naar buiten moest komen.

Ik kwam en zag een hele mooie roze fiets staan. Ik begon te gillen en rende naar mijn moeder toe.

'Mama lief, Amber blij'

Mijn moeder glimlachte zoals ze nog nooit gedaan had. Ze hielp mij op mijn fiets en hield me vast. Na een paar minuutjes liet ze me los en fietste ik zelf.

'Mama, Amber zelf fietsen'

Mama liep nog wel achter me aan, maar hield me niet vast.

Ze was zo trots op me en ik was zo blij dat mama trots op me was.

* einde throwback *

Ik hoor iemand kuchen en raak uit mijn gedachten. Ik zie dat Robin aan het kuchen was en bedenk me dat ze mijn naam nog niet weet.

'Noem me maar oma. Of Amber, wat jij wilt' zeg ik met een glimlach.

'Oke, oma' zegt ze met een aarzelende blik en ik knik.

'Ze leerde me van alles en hielp me overal mee. Ze maakte mijn bruiloft mee en ik liep samen met haar naar het altaar, omdat mijn vader niet wilde. Ze heeft mijn eerste bevalling meegemaakt, mijn tweede en mijn derde. Ze hielp me er doorheen en gaf me tips voor het opvoeden.'

Inmiddels zijn Niall en Harry weer terug van de wc, maar Robin merkt het niet.

'Waren het jongens of meisjes? En hoe heten ze?'

'Een meisje en twee jongens. Het meisje heet Robin en is de oudste van de drie. Dan komt Peter en daarna Sander.'

Ze glimlacht en ik geniet ervan.

Ik vertel dit deel van het verhaal met een glimlach op mijn gezicht, maar het deel dat nu komt, haalt zeker weten binnen een seconde die glimlach weer weg.

'Robin ik waarschuw je, dit stuk wordt heftig.'

Ze knikt als bevestiging en neemt een slok van haar warme chocomelk, die inmiddels koud is.

Ze trekt een vies gezicht en ik lach. 'Wil je een nieuwe, schattebout?'

'Oh, neehoor. Hoeft niet.'

'Je lijkt precies op je moeder.' Ze kijkt me vragend aan en ik denk erbij na dat ik het meest belangrijke nog niet verteld heb. Ik schud mijn hoofd.

'Toen mijn kinderen en ik op een dag bij mijn ouders waren, ging het helemaal mis. Die dag is de ergste dag in mijn leven. Robin, Peter en Sander waren 14, 11 en 10. Mijn moeder, Robin en ik zaten op de bank en de jongens waren aan het spelen met auto's op het kleed naast de bank. Ik hoor de deur opengaan en met een klap dichtvallen. Jep, dat is mijn vader!'

Ik kijk even om me heen of er niemand meeluistert en ga dan verder.

'Mijn vader komt binnenlopen met een grijns op zijn gezicht en met zijn handen achter zijn rug. Dit kon niks goeds betekenen. Ik trok Robin dichter tegen mij aan en pakte mijn moeders hand vast. Mijn vader kwam dreigend op ons aflopen en hield zijn handen van zijn rug en richtte met het ding in zijn handen op mijn moeder en ik schrik. Ik sta op en ga voor mijn vader staan. Hij duwt me opzij en schiet op mijn moeder. Recht door haar hoofd. Nee, mama! Roep ik nog, maar ze is al dood. Inmiddels staat mijn vader met Sander in zijn handen. Peter troost mij en Robin staat op. Ze slaat het pistool uit mijn vaders hand en hij rent snel weg. De deur uit, met Sander in zijn armen.'

Ik snik en kijk naar Robin. De tranen lopen over haar wangen zonder dat ze het doorheeft.

'Na 10 jaar, toen Robin 24 was en Peter 20, was Robin in verwachting. Het duurde niet lang meer en ze had haar eerste dochter. Ze ging met spoed naar het ziekenhuis en ging puffen. Toen Rick, het pleegkind van Robin, en ik in het ziekenhuis aankwamen, lag Robin op sterven. Of zij, of haar dochtertje. Ze koos, en koos voor haar dochter. Ik pakte haar handen vast en sprak de woorden: 'Ik zal voor Rick en je dochter zorgen en er zal hun niks overkomen' Ik teken een kruisje met mijn vingers op haar voorhoofd en geef haar een kus. Rick begrijpt er nog niet veel van, want hij is pas 4.  'Rick houdt van mama'

Robin barstte in tranen uit en pakte Rick's handjes vast. 'Luister naar oma en let op je kleine zusje, tot ziens lieve schat. Mama houdt van je'. Dat waren haar laatste woorden en het was tijd.

Ze maakten een keizersnee en haalden de baby uit de buik en Robin stierf. De vader was weg en Robin's dochtertje had nog geen naam. Ik moest ter plekke een naam verzinnen en koos de naam 'Robin' uit respect naar mijn dochter'

'M-maar waarom verteld u d-dit tegen m-m-mij?'

Ik pak mijn stoel op en zet hem dichtbij Robin neer. Ik ga erop zitten en pak haar handen vast.

'Robin, de baby die ik de naam 'Robin' heb gegeven, ben jij'