ဟိုးတစ္ခ်ိန္တုန္းက.................
................................
"သားေလး..ဘာျကည့္ေနတာလည္း "
ခ်က္ခ်င္းလိုက္ကာကို ျပန္ဆြဲပိတ္ျပီးမလံုမလဲ အျပံဳးေလးနွင့္ သားေလးကို အသည္းယားမိသည္
"Jungkookေလးေရာ ျပန္သြားျပီးလား"
"သြား..သြားျပန္..သြား ပါျပီး.ေမေမ"
"မနက္ျဖန္ ေမေမတို႔ ေဆးရံးသြားရမယ္ေနာ္ ေဆးရံု ကိုဆရာဝန္နဲ႔ သြားျပျပီးရင္ သားလည္း အခုလို စကားမထစ္ေတာ့ဘူး"
သူမသားေလးကို လွည့္ျကည့္ျပီး ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းသြားေတာ့သည္ညေန ထမင္းစားခ်ိန္တြင္ သူမသား
ကိုေခၚရန္ အေပၚထပ္ကို တက္သြားသည္..
"ေဒါက္!!ေဒါက္!! သားေလး ညေနစာ စားျကမယ္"
ဒါေပမဲ့ သူမသားအခန္းေလးကေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနသည္...သူမသား အခန္းတံခါးကို လွည့္ဖြင့္ေတာ့မည့္
အခ်ိန္...
တီးေဒါင္!!!!"
ဘဲတီးသံေပၚထြက္လာသည္နွင့္ တစ္ဖန္ေအာက္ထပ္သို႔ ျပန္ဆင္းသြားသည္ သူမကိုယ္တိုင္ မထင္မွတ္
ထားေသာသူ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဆံုေတာ့ဘူး ထင္ထားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္
သူကေတာ့ တစ္ခ်ိန္က က်မခင္ပြန္းျဖစ္ခဲ့သည္
'Kim Nam joon!
"ကိုပါ မင္းသိပ္ကို အံ့ျသသြားလား အင္!! ကိုနဲ႔ သားကိုမင္းေဝးေဝး မထားနိုင္ပါဘူး"
"သားေလးေရာ...?
အထဲဝင္ေတာ့မယ့္nam joonကို သူမပိတ္ရပ္လိုက္ရင္း...
"ရွင္သားေလးက လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀နွစ္ကတည္းက က်မဆီမွာမရွိေတာ့ဘူ"
"ဘာ!!!!!! မင္းဘာေျပာတယ္"
"ဟုတ္တယ္ ရွင္ျကားတဲ့အတိုင္းပဲ လြန္ခဲ့တဲ့၁၀နွစ္ တည္းက ရွင့္သားက ေသဆံုးသြားခဲ့ျပီး"
သူမ်က္နွာအမူရာမ်ားမွာ ခက္ထန္လ်ွက္ namjoon
ကိုမုန္းတီးေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားနွင့္ ေစ့ေစ့ျကည့္ကာ
ေျပာလိုက္ေလသည္...
အေျခေနေတြက ရုတ္ယက္ဆန္ခတ္ျဖစ္ေနသည္
ေလွကားေပၚမွ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဆင္းလာတဲ့
Taehyungကို namjoonေတြ႔လိုက္သည္နွင့္
အေရွ႕မွ သူမကိုတြန္းဖယ္ကာ Taehyungဆီေျပး
သြားလိုက္သည္
