Szach mat

Rozdział 1

Obudziłam się wciśnięta w kąt między ścianą a łóżkiem, z boląca głową, zaschniętym gardłem i bolącymi oczyma. Pierwsza myśl była taka, że to kac. Że była impreza. Było ciemno i nie wiedziałam, która godzina. A potem sobie znowu wszystko przypomniałam.

Od wypadku minął miesiąc, od pogrzebu 3 tygodnie, a ja nie mogłam się ciągle pozbierać. Po prostu nie wiedziałam co z sobą zrobić. Nie miałam siły, żeby pójść do pracy, nie miałam siły, żeby wstać z łóżka. Nie miałam siły. Powtarzałam sobie, że jestem dorosła, że dam radę. Ale prawda była taka, że mój świat się zawalił. Niby mieszkałam oddzielnie, pracowałam, ba, nawet się z kimś spotykałam, ale to oni byli tymi do których dzwoniłam jak chciałam pogadać. Oni: mama i Tomek, którego była mężem mamy i moim najlepszym kumplem. Łzy po raz kolejny stanęły mi w oczach i zamazały perspektywę pokoju. Najpierw słyszałam, że po pogrzebie będzie łatwiej. Ale prawdę mówiąc byłam wtedy w takim odrętwieniu, że i tak nic nie czułam. Ale dopiero po pogrzebie uderzył mnie ich brak tak mocno, że jedyne co mogłam to siedzieć pod kołdrą i udawać, że mnie też nie ma. Wszyscy mówili, żeby po prostu żyć dalej, ale ja nie wiedziałam jak się to robi.

Zwlokłam się z kąta i poszłam do łazienki przemyć oczy. Przez szum wody usłyszałam walenie do drzwi i głos ciotki Kasi:

- Maja, otwieraj.

Ciotka Kasia wpadała prawie codziennie i próbowała mnie wyciągnąć z domu. Nie dawałam się. Była siostrą mamy i w sumie jedyną moją rodziną.

Otworzyłam drzwi i od razu poszłam do kuchni wstawić wodę na herbatę. Wspólna herbata stała się ostatnio rytuałem. To było jedyne co mogłam przełknąć.

- Majka - westchnęła Kasia - przebierz się przynajmniej. Fakt, trzeci dzień byłam w tych samych legginsach i starym t-shircie Tomka. Zaciągnęła mnie do łazienki i włączyła prysznic. - wskakuj, przygotuję ci ubranie.

Było mi wszystko jedno. Weszłam pod prysznic i zaczęłam myć głowę. Przynajmniej pod prysznicem mogłam w spokoju płakać. Niewielka różnica, jak woda i tak się leje na głowę. Gdy wyszłam, na pralce leżały moje dżinsy, bluzka na ramiączkach, bluza i nawet czysta bielizna. Założyłam wszystko na siebie i popatrzyłam do lustra. Miałam wory pod oczyma i wyglądałam właściwie strasznie, blada i wychudzona. W kuchni Kasia podgrzewała zupę, którą pewnie przyniosła.

- Kiedy jadłaś ostani raz?

- Nie jestem głodna - wzruszyłam ramionami.

- Dobra, to siadaj i jedz. - nalała mi zupy dyniowej do miski. - Twoja ulubiona.

Wzięłam łyżkę i zaczęłam grzebać w talerzu.

- Byłaś dzisiaj w pracy? - Zadała pytanie, które zadawała codziennie. Patrzyłam się w zupę i grzebałam w niej dalej. Nie miałam siły na tę rozmowę.

- Majka... dzwoniłaś tam przynajmniej?

- Gocha z biura wpadła dzisiaj. Mam urlop.

- Urlop?

- Tak, bezpłatny...

- Majuś, wiesz co myślę o siedzeniu w domu. Musisz coś robić, żeby wyjść. Jak nie chcesz wracać do pracy to w porządku. Ale.. - zawiesiła głos - zrobisz coś dla mnie.

Wyciągnęła z torebki przezroczystą koszulkę. - Kupiłam ci bilet. Wiesz dokąd.

Wiedziałam.

***

Odebrałam bagaż i ruszyłam do wyjścia. Clay miał na mnie czekać. Wiem, że Kasia do niego dzwoniła, bo ja odmówiłam. Uważałam, że to wszystko jest durnym pomysłem, ale ciotka się uparła.