Byun Baekhyun ilk defa ölümünün üzerine açtı gözlerini, açtı kalbini.
Boğuluyormuş gibi hissediyor ama bir yandan yaşıyormuş gibiydi etrafta ne su vardı ne de boğulabileceği bir şey. Yeniden doğmamıştı bunu biliyordu. Hissettiği şeyler kısıtlıydı, nefes alamıyordu mesela.O boğulduğunu veya yeniden öldüğünü/ öleceğini düşünürken kulağına fısıldadı o ses;
"Unutma, adını bilen son kişi öldüğünde aslında hiç doğmamış olacaksın. Ve doğmamış ruhlar cennete giremez." Tüylerini diken diken yapan bu sesin kelimeleri de ürkütücüydü."Cehennem?" Diye sordu Baekhyun. Ses güldü ve dedi ki;
"Doğmamış bir ruh küçücük bir bebekten daha temizdir ufaklık." Sonra birden kendini göklerden bir eve bakarken buldu. Bu ev tanıdıktı... ah bu bir zamanlar içinde yaşadığı evdi.
Düşündü Baekhyun 'Beni unutamayan kişi beni iten ailemden mi?' Acı acı güldü. Öyle olmasını umduğu içindi bu acı gülüş ama kapıdan çıkan kişiyi görünce hem hayal kırıklığına uğradı hem de şaşırdı.Suçlu ailesinden değildi ama ailesi kadar suçlu olan bu çocuk neden buradaydı ki? Neden kendi evinde o kalıyordu? Kendi ailesi neredeydi? Onlar neden unutmuştu ki küçüğü?
Hiçbir sorusuna yanıt alamayan Byun saklandı bulutların ardına, onu unutmayan son kişiydi ve kendisini herkese anlatması gerekiyordu, yeniden bu siktiğimin dünyasına gelemezdi.
Gelmemeliydi ama..
Neden bunu delice istiyordu?☀️
🌤
⛅️
🌥
☁️
#IWillAlwaysWaitForYou
YOU ARE READING
If He Dies [Chanbaek]
FanfictionUnutma, adını bilen son kişi öldüğünde aslında hiç doğmamış olacaksın. 🌂Bu Hikaye ölümle biten bir aşkı değil, ölümle doğan ve yeniden yaşayan bir aşkı anlatıyor🌂