Ünlü pop yıldızı Kim TaeHyung bir aya yakındır rüyalarında siyah saçlı ve çerçeveli gözlük takan bir çocuğu görmekte. İşin aksi yanıysa bu çocuk tam o rüyalardan sonra onun konserinde ve Kim TaeHyung'la bir kaç dakika boyunca bakıştılar bile. Bu da...
TaeHyung'da heyecana dair tek bir kırıntı dahi yoktu. SeokJin ise hem heyecanlı, hem de korkuyordu. Çünkü söyleyemeyeceğini ve herkese rezik olacağını düşünüyordu. Belki de haklıydı, o uzun zamandır şarkı söylemiyordu. O uzun zamandır, sadece ders çalışıyordu. O uzun zamandır, eğlenmiyordu bile.
Herkes okulun bittiğini ima eden zilin çalışı ile, spor salonuna indi. Bir kaç şeyle süslenmişti salon. Üç kişi, sahnenin tam önünde, sahneye bakacak şekilde oturmuş; birazdan çıkacak her kişiyi yorumlamaya hazır görünüyorlardı.
SeokJin hal böyle iken daha da heyecanlanmıştı. Nefes almayı dahi unutması, fazla rahat davranan TaeHyung'ın gözünden kaçmamıştı. TaeHyung bu tarz şeylere alışıktı. Sahnenin adamıydı o. SeokJin'in ise sahne korkusu vardı. İkisi çok zıt bir karaktere sahipti, ama TaeHyung'un gözdesi olan yüklü miktardaki parası sayesinde, rezil olsa dahi geçecekti elemelerden SeokJin.
Elemeler başladı. Sırayla isimler okunuyor, o kişiler sahneye çıkıyor ve çoğu çıkan eleniyordu. SeokJin'in aklından pes etmek geçmiyor değildi. Bunu uygulamak istediğinde ise durduruldu. TaeHyung onun pes edip gitmesini oturarak izleyecek değildi ya.
Temizlik odasına koşturduğunda SeokJin, TaeHyung'ta peşinden gidip, odaya girdi. Arkası dönük, eğilmiş bir vaziyette yere bakan SeokJin'in sırtına dokundu ve onu kendine doğru döndürmeye çalıştı. Belki de bunu yapmamalıydı. SeokJin, ağlıyordu. Hem de o kadar çok ağlıyordu ki. Uzun zamandır ağlamamış, ağlamayı unutmuş olan TaeHyung onu bu şekilde görünce ne yapsa bilemedi.
Kekelemeye başladı. İki kelimeyi bir araya getiremedi. SeokJin onun karşısında ağlamayı hiç istemiyordu ama bir kere akmıştı gözyaşı, iş işten geçmişken durumu kurtaramazdı. Daha da çok ağlamaya başlayınca TaeHyung sordu sonunda.
"Ne oldu, neden ağlıyorsun?"
SeokJin usulca başını kaldırdı ve ağlamaktan kızarmış gözlerini TaeHyung'a dikti.
"Ağlamamalıydım a-ama tutamadım."
Gözyaşlarını elinin tersi ile siliyor ama sanki aklına başka şeyler gelip, yine ağlatıyordu onu. Bir türlü ağlaması dinmiyordu SeokJin'in.
TaeHyung belki SeokJin ondan iki yaş küçük diye, belki de ona acıdı diye, elini SeokJin'in omzuna koydu. Sonrasında ise saçlarına çıkarıp; onun kafasını okşamaya başladı.
"Ben çok korkuyorum."
Dedi SeokJin; sonunda içini açmak istercesine bir hayretle. Ağlaması yeni yeni dinmeye başlamıştı ve bunda onun saçlarını okşamakta olan TaeHyung'ın rolü büyüktü.
"Neden korkuyorsun?"
"Her şeyden."
SeokJin başını TaeHyung'un göğsüne bastırdı. Kendisinden büyük olan TaeHyung'a, her şeyini anlatabilecekmiş gibi hissediyordu.
"O her şeyi açmak ister misin?"
SeokJin yutkundu. Aslında anlatmayı çok istiyordu ama, kendi sesini duyuran mikrofonun sesi, içinde bulundukları odaya kadar gelince; irkilerek TaeHyung'tan uzaklaştı. SeokJin ile sonunda bu kadar yakınlaşabilmiş olan TaeHyung, bu şanssızlığa karşı sadece içten içe küfür etti.
SeokJin seri adımlarla TaeHyung'u es geçip, odadan çıkacağı vakit TaeHyung'ın sesini duyunca, nedense kendini çok iyi hissetti.
"Sen güçsüz değilsin SeokJin. Ben sana inanıyorum, korkma."
*
Sahnede eli kolu titreyen SeokJin, sadece onu aşağıdan izleyen TaeHyung'a bakıyordu. Az önce onun karşısında ağlayıp, zayıf yanını gösterdiği için çok pişman hissediyordu. Ona göstermemeliydi, bunun farkındaydı. Ama yine de, kendini daha hafif hissediyordu. Ağlamak, iyi gelmemiş değildi.
Elindeki mikrofonu sıktı. Bedeninden boşalırcasına ter akıyordu. En sonunda ise jurilerin 'oflamalarını' duyunca başlamaya karar verdi.
Başladı.
Ve kendisi de çok şaşırdı.
Sesi o kadar da kötü değildi. Cidden, hiç kötü değildi.
Sesi; bu salonun her bir köşesine, her bir kişiye ulaşıyor ve onları usulca okşuyordu. Çok güzel bir etkiye sahipti sesi.
Bu an tıpkı SeokJin'in sahnedeki TaeHyung'ı hayran hayran seyretmesi gibiydi. Tek fark; bu sefer roller değişmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selam, bu kitabı çok seviyorum ve yeni bölümü çok bekletmeden yazmak istedim. Umarım sizde seviyorsunuzdur bu kitabı, lütfen bol bol yorum yapın. Çünkü oyların aksine yorumlar.. nasıl desem, daha çok mutlu ediyor ya da yazmak için güç veriyor?
Neyse, bugün benim doğum günüm. Yarın ki biyoloji sınavım için endişelenmenin yanı sıra fazla mutluyum.
Lütfen beni ve kitabı bol bol sevin çünkü ben sizleri daha da çok seviyorum. :" ♥
