หลังจากผ่านวันหยุดที่แสนสุขมาผมก็ต้องมามีอาการเบื่ออีกครั้งด้วยเหตุที่ขี้เกียจไปโรงเรียน --*
ระหว่างทางที่เดินไปโรงเรียนทุกอย่างเงียบสงบมากมากจนมากเกินไปมันจึงไปสกิดต่อมเซ็งผมให้
กำเริบ :-[
'เบื่อเฟ้ยยยยยย'
ผมตะโกนสุดเสียงมันคงจะดีมากแต่นี่ผมเพียงแค่ส่งเสียงในใจเท่านั้นเอง(ไม่กล้าตะโกนออกไป)
"เฟริส์"
ผมหันมองตามต้นเสียงก็พบโก้ยืนยิ้มให้ผมอยู่หน้าประตูโรงเรียน ผมรีบเร่งฝีเท้าไปให้ถึงตัวโก้อย่างเร็ว
อย่างน้อยมาโรงเรียนมันก็มีเรื่องดีๆเหมือนกันนะ
ได้เห็นใบหน้าของคนที่เราแอบชอบ ได้อยู่ใกล้กันในเวลาบ้างที ได้พูดคุยด้วยกัน อ๊ากกก
ฟินมากมาย ^///////^
"ไงมาเช้าเหมือนกันนี่^^"
ผมทักโก้อย่างยิ้มแย้ม^^ โก้ตอบกลับมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มรับอย่างเขินๆ เราสองคนเดินเข้ามาในโรงเรียนอย่างสบายอารมณ์
เมื่อเพื่อนในกลุ่มเห็นก็พากันใช้สายตามองมาทางเรา
ประมาณว่า มึงเจอกูล้อแน่
"กิ้ววๆ พวกมึงเห็นอย่างที่กูเห็นไหมวะ"
ใอ่ริวเปิดประเด็นก่อนจะชวนเพื่อนคนอื่นให้แซวตามมัน
"เห็นไรวะๆ"
โจถามริวกลับด้วยการแสดงอาการอยากรู้อยากเห็นออกนอกหน้านอกตาทำปริบๆ
"ก็เห็นว่าพี่โก้สุดหล่อเราเดินคู่กันมากับน้องเฟริส์น่าหวานของใอ่ทิวอะดิ"
ริวพูดพลางหัวเราะ แต่เมื่อกี้บอกว่าฉันเป็นของทิวหรอ บ้าไปล่ะมั่วกัน
ชะมัดเลยได้ยินแบบนี้แล้วหงุดหงิดยังไงไม่รู้อ่ะ ชิ
"อย่ามั่วนะเราไม่ใช่ของใครทั้งนั้น"
ผมบอกกับริวกับโจที่ตอนนี้ทำหน้าตากวนตีนผมอยู่
เห็นแล้วอยากตบหัวแต่ทำไม่ได้ ตัวไม่ถึงมันไม่ใช่เพราะผมเตี้ยแต่มันเพราะใอ่เพื่อนบ้าแต่ละคนมีแต่ตัวควายๆทั้งนั้น
ESTÁS LEYENDO
สื่อรักนักปิงปอง(yaoi) จบแล้ว
De Todoเรื่องราวความรักระหว่างเรียนเด็กมัธยมปลายที่หลงรักเพื่อนข้ามห้อง แถมตัวเองก็ถูกส่งไปเป็นตัวแทนแข่งปิงปองของโรงเรียนมแต่ดันเล่นปิงปองไม่เป็นนนนส ทีนี้จะทำยังไงดี
