"แม่ วันนี้ผมจะเอาเฟริส์มานอนด้วยนะ"
ทิวบอกแม่เค้าที่อยุ่ในครัว ตอนนี้ผมนั่งอยุ่ที่ห้องรับแขกที่บ้านทิว
"จ้า..ตามสบายเลยนะเฟริส์แม่ไม่ว่าหรอก^^"
แม่ทิวพุดกับผมอย่างเป็นกันเอง พร้อมส่งยิ้มมา
"ขอบคุณครับ"
ทิวเดินมาหาผมที่โซฟาตัวยาวในห้องรับแขกก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างๆผม
"ไปเอาชุดนักเรียนที่บ้านเฟริส์กัน พรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องกลับไปเอาที่บ้าน^^"
ทิวหันมาพุดกับผมและยิ้มให้ ผมยิ้มกลับไปให้และเราสองคนก็พากันกลับมาเอาชุดนักเรียนที่บ้านผมและของที่ต้องใช้ในวันพรุ่งนี้พร้อมจัดตารางสอนเสร็จสับ ไม่นานเราก็กลับมาที่บ้านทิว
"เฟริส์มาบ้านแม่บ่อยๆได้ไหมจ้ะ แม่อยุ่กับทิวจนเบื่อล่ะวันๆอยุ่แต่ในห้องไม่ไปไหนเลย"
แม่ทิวพุดอย่างเซ็งๆตอนนี้เราสามคนนั่งทาน
ข้าวอยุ่บนโต๊ะทานอาหารในครัว ผมรุ้สึกอบอุ่นกับบรรยากาศแบบนี้เหลือเกิน
"แม่.."
ทิวพุดบ้างพลางทำท่าดิ้นไปมาเหมือนเด็กสี่ขวบที่อ้อนอยากได้ขนม เรียกเสียงหัวเราะจากผม
และแม่ได้เป็นอย่างดี ทิวมองมาที่ผมด้วยแววตามีความสุขก่อนจะหันกลับไปมองแม่ตัวเอง
"ถ้าแม่อยากให้เฟริส์มานี่บ่อยๆทำไมแม่ไม่ไปขอแม่เฟริส์ให้เฟริส์มาอยู่บ้านเราเลยล่ะครับ^^"
"พรวด..แครกๆ"
ผมสำลักน้ำที่กำลังดื่มขึ้นมาทันทีที่ได้ยินทิวพุดและดูเหมือนแม่เค้าเองก็เห็นดีเห็นงามด้วยพยักหัวแทบหลุดออกจากบ่า สองแม่ลูกหันมาทางผมอย่างแปลกใจ
"ขอโทษครับ=="
ผมกล่าวขอโทด
"ไม่เปนไรลูก ว่าแต่เฟริส์เห็นด้วยไหมล่ะ^^"
ESTÁS LEYENDO
สื่อรักนักปิงปอง(yaoi) จบแล้ว
De Todoเรื่องราวความรักระหว่างเรียนเด็กมัธยมปลายที่หลงรักเพื่อนข้ามห้อง แถมตัวเองก็ถูกส่งไปเป็นตัวแทนแข่งปิงปองของโรงเรียนมแต่ดันเล่นปิงปองไม่เป็นนนนส ทีนี้จะทำยังไงดี
