ป๊อก..แป๊ก...
"ขอโทษๆ"
ผมบอกขอโทษโก้ทันทีที่ผมตีลุกพลาด หากเป็นคนอื่นคงทนการเล่นปิงปองของผมไม่ได้แล้วแต่สำหรับโก้...เค้าทนได้ไงเนี่ยย
ยังไงปิงปองสำหรับผมก็คงเข้ากันไม่ได้อยุ่ดีสินะ เฮ้อ..ผมเปลี่ยนบรรยากาศมาเล่นปิงปองที่บ้านโก้
"ไม่เป็นไรหรอก^^"
แอร๊งง...ให้อภัยอีกแล้วน่ารักจังโก้ยิ้มกลับให้ผม ในวันนี้เรามีนัดจะไปเที่ยวกันที่น้ำตกลางสานค้าง หนึ่งคืนสองวันแต่ตอนนี้เรากำลังเล่นปิงปองฆ่าเวลาที่ต้องรอเพื่อน ไปกันทีสิบกว่าคนเลยต้องรอรถยนต์
ของทิวกับต้นที่กำลังจะมารับไม่รุ้ว่าสมาชิกใหม่ไปงอกเพิ่มมาตอนไหน ==
แปร๊นน...
เสียงแตนรถยนต์ถุกบีบดังขึ้นหน้าบ้านโก้ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก พวกทิวกับต้นนั่นแหละตายยากกันจริงๆแค่นึกถึง
ก็มาและ เราสองคนหิ้วกระเป๋าออกจากบ้านโดย
ไม่ลืมล็อคบ้าน ทุกคนมากันคบเราสองคนนั่งรถ
ต้นไป ผมชอบรถกะบะนะชอบโต้ลม
ตอนนี้รถเคลื่อนที่ออกจากบ้านมานานแล้ว
"เฟริส์ใส่เสื้อกันหนาวด้วยแดดมันร้อนนะ"
โก้ยื่นเสื้อกันหนาวของตัวเองมาให้ ผมปฏิเสธแล้วแต่โก้ไม่ยอมเถียงจนผมต้องใส่จนได้
"55+เย็น^^"
ผมอุทานคนเดียวออกมาอย่างมีความสุข โก้หันมามองผมยิ้มๆ
"เฟริส์น่ารักจัง^^ จุ๊บ"
โก้กล่าวชมผมแล้วหอมแก้มก่อนจะเอนหัวมาผิงไหล่ผมเค้านั่งติดผมเหมือนกับปาท่องโก๋ไม่มีผิด เขินอ่ะ
>\\\\\\< ผมได้แต่อมยิ้มแล้วก็โต้ลมต่อไป
ครึ่งชั่วโมงต่อมาเราทุกคนก็มาหยุดยืนอยุ่ตรงน้ำตก
ESTÁS LEYENDO
สื่อรักนักปิงปอง(yaoi) จบแล้ว
De Todoเรื่องราวความรักระหว่างเรียนเด็กมัธยมปลายที่หลงรักเพื่อนข้ามห้อง แถมตัวเองก็ถูกส่งไปเป็นตัวแทนแข่งปิงปองของโรงเรียนมแต่ดันเล่นปิงปองไม่เป็นนนนส ทีนี้จะทำยังไงดี
