Spirit lover(ဝိညာဥ်ချစ်သူ)(Complete)

🐯I'm fine🐉

Perth တစ္ေယာက္ ျပစ္လဲသြားတာမို႔ Tin နဲ႔ Can တို႔ အနားကိုလာျပီး ဆြဲထူေပးၾကတယ္။
Tin,Can-“ Perth, Perth ရလား ဘာျဖစ္တာလဲ Pete ဘာရပ္ၾကည့္ေနတာလဲ ေဆးရံု ဖုန္းဆက္ေလ”
Pete-“ဘာလုပ္ဖို႔လဲ”
Tin-“ဟာ Perth ျဖစ္သြားတာ မျမင္ဘူး ေဆးရံုပို႔မွ ရမွာေပါ့ ဆက္စရာရွိမွာသာ ဆက္စမ္းပါ pete ရာ”
pete တစ္ေယာက္ ဖုန္းကို ထုတ္လိုက္ျပီး ေဆးရံုကို ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ေဆးရံုကားေရာက္လာတယ္။ Perth ကို ကားေပၚတင္ျပီး Tin ,Can လည္း ေဆးရံုကားေပၚ တက္လိုက္တယ္။
pete က ကားအေနာက္မွာ ရပ္ေနရင္း
pete-“မင္းတို႔က ဘယ္လိုက္သြားမလို႔လဲ”
Tin-“ေအာင္း ေဆးရံုလိုက္သြားရမွာေပါ့ မင္းကေရာ ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ တက္ေလ”
pete-“ငါမလိုက္ခ်င္ဘူး မင္းတို႔ဘဲ သြားၾကေတာ့”
Can-“ pete ေဆးရံုေရာက္မွ အတူတူ ျပန္မယ္ လာ လိုက္ခဲ့”
pete မလိုက္ခ်င္ လိုက္ခ်င္နဲ႔ မ်က္ႏွာကို စူပုတ္ျပီး လိုက္လာတယ္။
~~~
At Hospital
Perth ကို စမ္းသတ္မႈလုပ္ျပီး OR ခန္းထဲ သြင္းသြားတယ္။ 2 နာရီေလာက္ ၾကာသြားျပီးမွာ Doctor ထြက္လာတယ္။
Can-“ဆရာ အေျခအေန ဘယ္လိုရွိလဲ”
Doc-“စိုးရိမ္စရာမရွိေတာ့ပါဘူး အစာအိမ္ေဆးထားရတာေၾကာင့္ ေဆးရံုမွာေတာ့ ၁၀ ရက္ေလာက္ ထားမွ ရမယ္ ျပီးေတာ့ သူ ျငဳပ္သီးနဲ႔ မတည့္တာ မသိလို႔လား ဘယ္လို စားျဖစ္သြားတာလဲ”
Can-“ဟုိ…ဟို…အဲ့ဒါက”
Tin-“သူက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းကို ေရာက္လာတာ မၾကာေသးဘူး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔လည္း သိပ္မခင္ဘူး အဲ့ဒါ အစပ္ပါတာကို ေကၽြးလိုက္မိတာ သူကလည္း မေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း မသိလိုက္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္”
Doc-“ေနာက္ဆို သတိထားေပးပါ အသက္အႏၱရာယ္ေတာင္ ထိခိုက္နိုင္တာမို႔ပါ”
Tin-“ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ”
Doc-“ခဏေန VIP room ကို ေျပာင္းေပးပါ့မယ္ အဲ့က်ရင္ ေတြ႔လို႔ရပါျပီ”
Doctor ထြက္သြားျပီးေတာ့ Can က ကၽြန္ေတာ္ကို လာေျပာတယ္။
Can-“ၾကားလား အသက္ အႏၱရာယ္ ရွိနိုင္တယ္တဲ့ တကယ္ေသသြားရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ မင္းဘဲ ေထာင္က်မွာ”
Pete-“ငါေတာင္းပန္ပါတယ္”
Tin-“ငါတို႔ကို ေတာင္းပန္ရမွာ မဟုတ္ဘူူး Perth ကို ေတာင္းပန္ရမွာ”
Can-“သူ သတိရရင္ ေတာင္းပန္လိုက္ၾကားလား”
pete-“အင္းပါ”
တကယ္က အဲ့ေလာက္ထိ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ မထင္ထားဘူး ။ ျပီးေတာ့ သူကေရာ ငါေကၽြးတာကို ဘာလို႔ မျငင္းတာလဲ ဒီလိုျဖစ္မယ္ဆိုတာ သိသိရက္နဲ႔ စားတာလား။ ဘာလို႔လဲ။
အခန္းေျပာင္းျပီးလို႔ ဝင္ေတြ႔လို႔ရျပီမို႔ သံုးေယာက္လံုး အခန္းထဲ ဝင္လိုက္တယ္။
ကုတင္ေပၚမွာ ေဆးပိုက္တန္းလန္းနဲ႔ ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ သူ႔ကို ၾကည့္ျပီ အလိုလို မ်က္ရည္က ဝဲတက္လာတယ္။ ဝဲတက္လာမ်က္ရည္ကို ဖယ္ခ်လိုက္ျပီး
‘ဟင့္အင္း ငါ သူ႔ကို မသနားရဘူး ဘာသနားစရာလိုလို႔လဲ သူ႔ဘာသူစားတာဘဲဟာ ငါအတင္း ေကၽြးတာလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ငါသူ႔ကို သနားလိုက္ရင္ ငါရႈံးသြားမွာေပါ့ မသနားနဲ႔  Pete မသနားနဲ႔’
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ျပန္တင္းလိုက္တယ္။
Pete-“ငါတို႔ ျပန္ရေအာင္ေလ”
Tin-“သူေတာင္ သတိမရေသးတာ ငါတို႔ ျပန္လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ”
Pete-“ဒါဆုိ ဘယ္ခ်ိန္ထိေစာင့္ရမွာလဲ”
Tin-“ Pete မင္း ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ အရင္က အဲ့လိုမွ မဟုတ္တာ ခုက မင္းေၾကာင့္ သူ ဒီလို ျဖစ္သြားတာေလ မင္းမွာ တာဝန္ အျပည့္ ရွိတယ္ဆိုတာ သိပါတယ္ေနာ္”
Pete-“ငါနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ သူ႔ဘာသူ စားလို႔ ျဖစ္သြားတာေလ”
Tin-“မင္း အဲ့လိုေတာ့ မေျပာနဲ႔ေလ သူ႔ဘာသူ ယူစားတာမွ မဟုတ္တာ မင္း ေကၽြးတာေလ”
Pete-“သူျငင္းရင္ ရတာဘဲ”
Tin-“ေတာ္ေတာ့ Pete မင္း ဘာလို႔ ဒီလို ျဖစ္ေနတာလဲ မင္း သူ႔ကို ဘာလို႔ ဒီလိုေတြ ဆက္ဆံေနတာလဲ သူက မင္းကို ဘာလုပ္ထားလို႔လဲ”
Pete-“သူ Ae နဲ႔ ရုပ္တူေနတာကိုက သူ႔ အျပစ္ဘဲ”
Tin-“ဘာဆိုင္လို႔လဲ ကြာ”
Pete-“မသိဘူးကြာ”
Tin-“ေအး မင္းဘာမင္း ဘာကိစၥနဲ႔ဘဲ သူ႔ကို အျမင္ ၾကည္ၾကည္ မၾကည္ၾကည္ ခု မင္းလုပ္လို႔ သူ ဒီလို ျဖစ္သြားတာ အဲ့ေတာ့ မင္း သူ႔ကို ေနေကာင္းတဲ့ အထိ ျပဳစုေပးရမယ္ ဟုတ္ျပီလား”
Pete-“ဟာ ဘာ ကိစၥ ငါက ျပဳစုရမွာလဲ”
can-“ငါကေတာ့ ကို ေျပာတာ မွန္တယ္ ထင္တယ္”
Pete-“မင္းကေတာ့ မင္းဟာဘက္ လိုက္ေျပာမွာေပါ့”
Can-“ငါ ဘယ္သူ႔ဘက္မွ လိုက္ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး Pete ျဖစ္သင့္ ျဖစ္ထိုက္တာကိုဘဲ လက္ခံေပးေစခ်င္တာ”
Tin-“ငါတို႔ ျပန္မယ္ မင္း ေနခဲ့ သူလိုတာေတြ လုပ္ေပးလိုက္ အဲ့ ရွစ္ေခါက္က်ိဳးေနတဲ့ မ်က္ႏွာေပးလဲ ျပင္လိုက္ ဟုိက သတိရလာရင္ မင္းမ်က္ႏွာ ျမင္ျပီး ျပန္ေမ့သြားဦးမယ္”
Pete-“အမေလး ဒီမ်က္ႏွာက ဘယ္လို ေနေနလွျပီးသား အဲ့လို ျဖစ္စရာ အေၾကာင္း ဘာမွ မရွိဘူး”
Tin-“ေအးပါ ငါတို႔ ျပန္ေတာ့မယ္ မနက္မွ လာခဲ့မယ္”
Pete-“ငါတစ္ေယာက္တည္း ေနခဲ့မွာလား”
Can-“ဟင့္အင္း ဟိုမွာ Perth ရွိတယ္ေလ ငါတို႔မရွိတုန္း အနိုင္မက်င့္နဲ႔ေနာ္ ဟိုက လူနာေနာ္”
Pete-“ေကာင္စုတ္ေတြ သြား သြား ျမန္ျမန္သြား လာလည္း ေတြ႔စရာမလိုဘူး ငါ့ဘာငါ တစ္ေယာက္တည္း ေနမယ္”
Tin-“ဘာလည္း ကိုယ္ဖိရင္ဖိ ေစာင့္ေရွာက္ေပးမလို႔လား”
Pete-“ေသလိုက္ပါလား ငါ့ကို အဲ့ေကာင္နဲ႔ မစနဲ႔ မႀကိဳက္ဘူး”
Tin-“ေအးပါကြာ သြားျပီ တာ့တာ့”
Pete-“ၾကြ”
Tinတို႔ ျပန္သြားျပီ ကုတင္ေဘးက ခုံမွာ ထိုင္လိုက္ျပီး သူ႔မ်က္ႏွာကို စိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။
“မင္းမွာ အျပစ္မရွိတာကို ငါသိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ မင္းမ်က္ႏွာကို ျမင္ရင္ အလိုလို ေဒါသ ထြက္ေနမိတာ ငါလည္း မတတ္နိုင္ဘူး”
တစ္ညလံုး လူနာေစာင့္ ကုတင္မွာ အိပ္ရင္း ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ မနက္မိုးလင္းတဲ့အထိ သူ သတိမရေသးဘူး။ မ်က္ႏွာသစ္ျပဳျပီး ျပန္လာမွ သူကုတင္ေပၚမွာ မ်က္လံုးေလးပြင့္ျပီး အခန္းထဲကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနတယ္။
“သတိရလာျပီလား”
“အင္း ငါ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ…အာ့”
ေျပာရင္း ကုတင္က ထထိုင္ဖို႔လုပ္ေတာ့ ခြဲထားတဲ့ ဒဏ္ရာကို ဖိျပီး ေအာ္လိုက္တာေၾကာင့္ လူလည္း လန္႔ျပီး သူ႔နား ဘယ္လို ေရာက္သြားမွန္း မသိလိုက္
“ဟာ ဘာလို႔ ဇြတ္ထေနတာလဲ ခ်ဳပ္ရိုးျပဳတ္တတ္တယ္ဆိုတာ နားမလည္ဘူးလား”
“ငါဘယ္ေရာက္တာေနတာလဲ ဘာလို႔”
“ေဆးရံုေရာက္ေနတာေလ မမွတ္မိဘူးလား ျငဳပ္သီးနဲ႔ မတည့္ရင္ မတည့္ဘူးေျပာပါ့လား ဘာလို႔ စားလဲ”
“ေအာ္ မွတ္မိျပီ အဲ့ေလာက္ျဖစ္မယ္ မထင္လို႔ပါ”
“မင္းမထင္တာက ကိစၥမရွိဘူး မင္းေသရင္ ငါဘဲ အမႈပတ္မွာ”
“ေတာင္းပန္ပါတယ္”
“မလိုပါဘူး”
“ဒါနဲ႔ အေပါ့သြားခ်င္လို႔”
“သြားေပါ့”
“ငါ့ကို တြဲေပးမွ ရမွာေလ”
“ဟင္းးး အလုပ္ကို ရႈတ္တယ္ လာ”
သူ႔ကို တြဲေခၚျပီး အိမ္သာထဲ လိုက္ပို႔လိုက္တယ္။ အဲ့မွာမွ စတာ။ သူ႔ကို ဒီတိုင္းထားခဲ့လို႔ကလည္း မရ ။ သူ႔မွာလည္း Drip က တစ္ဖက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို တြဲထားတဲ့ လက္က တစ္ဖက္ဆိုေတာ့ ေဘာင္းဘီက ခၽြတ္လို႔မရ။
“မင္းခၽြတ္ေပးပါလား”
“ဘာကိုလဲ”
“ေဘာင္းဘီေလ ငါမွ ခၽြတ္လို႔ မရတာ”
“ဟာဗ်ာ”
“လုပ္ပါကြာ ငါထြက္က်ေတာ့မယ္ ျပီးေတာ့ ေယာက္်ားေလး အခ်င္းခ်င္းဘဲဟာ”
“ဘယ္ဘဝက ေရစက္လဲမသိပါဘူး”
ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာကို တစ္ဖက္လွည့္ျပီး သူ႔ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ေပးလိုက္တယ္။ သူ႔ကိစၥ သူရွင္းျပီးေတာ့
“ငါ ျပီးျပီ”
သူလဲ ရွက္ေနတယ္ဆိုတာ သူ႔အသံကို ၾကားတာနဲ႔ သိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လွည့္မၾကည့္ဘဲ ေဘာင္းဘီဝတ္ေပးဖို႔လုပ္လို္က္ေပမယ့္ လက္နဲ႔ထိသြားတာက သူ႔ရဲ႕ အရာ
“Sorry”
“ရပါတယ္”
ကၽြန္ေတာ္လည္း အျမန္ေဘာင္းဘီကို ဆြဲတင္ေပးျပီး Toilet ထဲက ျပန္ေခၚျပီး ကုတင္ေပၚ ျပန္တြဲ တင္ေပးလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေသာက္ေရ သြားယူေပးမယ္ဆိုျပီး အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ အျပင္ထြက္လာခဲ့တယ္။ တကယ္က ရွက္လြန္းလို႔ မ်က္ႏွာေတြ ရဲေနျပီ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္။ အဲ့တာေၾကာင့္ အျပင္ကို အျမန္ထြက္လာခဲ့တာ။


see u next part
love u all