τα δυο κεφ που ανεβαζω ειναι απο την αρχικη ιστορια της παρασκευουλας που κατεβηκε και ξαναγραφτηκε .ανεβαινουν για λιγο γιατι το ζητησε μια φιλη να τα διαβασει μην δινετε σημασια
Όλοι κινούνται με ταχύτητα γύρω μου. Όλα περιστρέφονται. Λόγια , ήχοι, σειρήνες. Αποτέλεσμα μηδέν. Εκείνη είναι εγκλωβισμένη. Όλες τους οι προσπάθειες στο μηδέν.
Πνίγομαι.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Πως να βοηθήσω.
Eίμαι πίσω απο το κλοιό των αστυνομικών. Δυνάμεις της αστυνομίας είναι περιμετρικά τοποθετημένοι γύρω απο το σπίτι. Ελεύθεροι σκοπευτές κρυμμένοι σε κάθε πιθανή φυλλωσιά δίνουν συνεχή ενημέρωση τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι. Και όμως εδώ και πέντε ώρες δεν έχουν καταφέρει να την ελευθερώσουν. Πέντε ώρες τώρα το κορίτσι μου δεν ξέρει αν θα είναι ζωντανό το επόμενο λεπτό.
Θα είναι μέσα στο σπίτι και θα φοβάται.
Προσπαθώ να πάρω ανάσες. Σχεδόν πονάω όταν το καταφέρνω. Τα χέρια μου έχουν παγώσει. Δεν τα νιώθω.
Θα ήθελα τόσο να ήξερε με κάποιο τρόπο οτι είμαι λίγα μέτρα μακριά της. Οτι είμαι εδώ για εκείνη.
Θα νιώθει μόνη. Το κορίτσι μου .
Σφίγγω τις γροθιές μου. Κοιτάζω το σπίτι. Είναι μέσα..μπορεί να της κάνει το οτιδήποτε. Σφίγγω τα δόντια μου. Νιώθω να ουρλιάζουν τα πάντα μέσα μου. Κι όμως. Εξακολουθώ να κοιτάζω ανέκφραστος το σπίτι. Εκείνη είναι μέσα. Μπορεί να της κάνει το οτιδήποτε. Εικόνες άσχημες έρχονται και φεύγουν συνεχόμενα στο νου μου.
Όφειλα να την προστατεύσω. Την πήρα στην πόλη για να την κάνω ευτυχισμένη..δεν ξέρω που τα έκανα όλα λάθος..γιατί πρέπει να είναι εκείνη μέσα στο σπίτι? γιατί απλά δεν μπορούσαμε να τα καταφέρουμε? τι κάναμε λάθος? τι κάνουμε εδώ? γιατί να συμβαίνει αυτό?
Τα παρακολουθώ και τα βλέπω όλα ακίνητος. Φοβάμαι ανάσα να πάρω. Φοβάμαι να ρωτήσω τι πιθανότητες έχει να βγει το κορίτσι μου αλώβητο απο αυτό. Το κορίτσι μου το γενναίο που ποτέ δεν σκέφτεται τον εαυτό της. Αν αγαπούσε πιο πολύ τον εαυτό της δεν θα προσφερόταν. Αν ήξερε οτι έχει πίσω της ανθρώπους που την αγαπάνε και θα πονέσουν για εκείνη δεν θα το έκανε αυτό. Είναι σαν να επέλεξε να αυτοκτονήσει. Έπρεπε να επιμείνω όταν έχασε το μωρό μας να την δω. Δεν έπρεπε να την αφήσω. Να επέμενα και ας με έβριζε. Τι σκεφτόμουν? Γιατί δήλωσε εθελοντικά να μπει στο γαμώσπιτο του Ρόμαν? δεν υπολογίζει καθόλου τον εαυτό της? τι σκατά έκανα τόσο λάθος?
