Πρώτα μπαίνει η μάνα στο σπίτι. Της κάνει νόημα να περάσει , τις δίνει ευχές και της χαμογελά. Εκείνη μόνο για λίγο την βλέπω να περιεργάζεται το σπίτι κι έπειτα κοιτά αδιάφορα τον τοίχο που είναι μπροστά. Φαίνεται κουρασμένη.
"Μάνα η Παρασκευή είναι κουρασμένη, μην την κουράζεις κι εσύ"
Επιτέλους θέλω να μείνουμε οι δυο μας. Θέλω να της μιλήσω, αυτή η μέρα δεν λέει να τελειώσει.
"Κορίτσι μου έλα να σου δείξω που θα κοιμηθείς"
Η μάνα μου την πιάνει απο το χέρι και την καθοδηγεί στο ΄πάνω όροφο. Απο πίσω αμίλητος ακολουθώ κι εγώ. Μπαίνει στο δωμάτιο μου. Θα κοιμηθεί στο κρεβάτι μου. Μόνο η σκέψη αυτή με αναστατώνει. Το νού και το κορμί μου. Την βλέπω να στέκεται όμορφη πολύ με το νυφικό της πλάι στο κρεβάτι μου. Σε αυτό που τόσα βράδια την σκέφτηκα. Με πολλούς τρόπους. Και τώρα είναι εδώ. Δίπλα στο κρεβάτι μου γαμώτο.
Την βλέπω να παρατηρεί τα κεντημένα σεντόνια που της έστρωσε η μάνα. Δεν λέει κάτι. Οτι ήταν να πει άλλωστε μου το είπε στην ταβέρνα. Αλλά θα το προσπαθήσω. Θα την κάνω να αλλάξει γνώμη. Πρέπει να της μιλήσω. Να της εξηγήσω.
"Αγόρι μου εσένα σου έστρωσα κάτω στον καναπέ" μου λέει η μάνα και με χτυπά στην πλάτη. Δεν της λέω κάτι αν και νιώθω τα νεύρα μου να σφίγγουν το κρανίο μου. Ούτε εγώ θα πλάγιαζα με την Παρασκευή. Αν εκείνη δεν με καλέσει ως άντρα στο κρεβάτι της , εγώ ποτέ δεν θα την πίεζα. Αλλά ήθελα να το πω εγώ στην Παρασκευή, να δει πως εγώ το σκέφτηκα. Άρε μάνα..
"Εννοείται . Πάω κάτω να κοιμηθώ"
Εκείνη με κοιτά μέσα στα μάτια. Τα πόδια μου δεν συνεργάζονται για να βγω έξω απο το δωμάτιο. Θέλω να μείνω λίγο ακόμη. Λίγο ακόμη να την δω με το λευκό της φόρεμα και τα μαλλιά της πιασμένα. Όπως και να έχει..είναι γυναίκα μου. Την παντρεύτηκα. Φοράω στο δεξί μου χέρι την βέρα μου κι εκείνη την δική της. Για μένα αυτό σημαίνει πολλά.
"Ευχαριστώ κυρία Ενβιέλλα . Καληνύχτα" Το καληνύχτα το είπε σε εμένα. Θέλει να φύγω. Η μάνα απο δίπλα νιώθω να με κοιτά αμήχανα. Με χτυπά στην πλάτη για δεύτερη φορά.
"Άντε αγόρι μου πάμε " αγριοκοιτάζω την μάνα μου. Αφού της ορκίστηκα πως δεν θα την αγγίξω την Παρασκευή αν δεν θέλει..γιατί απλά δεν με αφήνει δυο λεπτά μόνο μαζί της?
"Καληνύχτα" ακούω την φωνή μου λίγο πιο έντονη απ'όσο θα ήθελα. Αλλά δεν γυρνά να με κοιτάξει. Άλλωστε είπε οτι με συχαίνεται..αλλά ..αλλά εγώ..εγώ ελπίζω. Ελπίζω γιατί την αγαπάω. Δεν θα παραδώσω τα όπλα έτσι εύκολα.
