စိတ္ေတြဟာ ဗလာသက္သက္မွာ ၿငိတယ္..
အေဝးဆုံး တဲ့..
ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ၾကားခဲ့တဲ့စကားခ်ိဳခ်ိဳေလး ဆိုပါေတာ့
အေမွာင္ေတြလႊမ္းလာတဲ့အခါ
ေခါင္းေလးတိုးၿပီး ငိုဖို႔ ရင္ခြင္မ႐ွိေတာ့ဘူး
စိတ္သိမွတ္ထဲ
ေက်ာခိုင္းခဲ့တဲ့ ေက်ာျပင္တစ္ခုသာစိုးမိုးလို႔
ဒီေက်ာျပင္ကိုပဲ
က်ြန္ေတာ့္မွာ ေတြးေတြးၿပီး ငို
ဘယ္ေတာ့မွမကုန္ႏိုင္တဲ့
မနက္ျဖန္ေတြထဲ
ကြၽန္ေတာ့္အတြက္
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြေတာ့ ကုန္ခဲ့ၿပီပဲ
ဒီေတာ့
စိတ္ဟာ
ဗလာ သက္သက္မွာပဲ ၿငိေတာ့တယ္
ဘယ္အရိပ္ကိုမွ
ကြၽန္ေတာ္မ႐ွာေတာ့ဘူး။
~H@n~
