someone you loved • dojae

12

31 Ocak 2019

" Beyin iltihaplanması. Geçen yıl bu tanı ile hastaneye yattı. "

Dudağını ısırdı genç oğlan. Karşısında oturan ve kendisini Ten olarak çağırmasının yeterli olduğunu söyleyen genç adam pür dikkat onu dinliyordu.

" Aslında ameliyat oldu. İyileşecekti. Öyle demişlerdi. "

Titreyen ellerini birbirine vurdu. Yüzük parmağında duran metal bütün soğukluğunu sıcak ellerine yayıyordu. Jaehyun hâlâ onu çıkarmamıştı. Çıkarmak istemiyordu.

" 20 Ekim günü beyin ölümü gerçekleşti. Ben o zaman uyuyordum. Anlamamıştım, bilsem gözlerimi hiç kapatmazdım. "

Gözleri henüz dolmamıştı. Zaman geçtikçe anlatmaya daha çok alışmıştı bunları. Kırılan parçalarını toplamak kolay olmamıştı. Ama sevdiği adamla geçirdiği güzel anılar onu hayatta bir adım daha ileri atmak için zorluyordu.

" O iyi biri. "

Naif bir ses kulaklarına ulaştı. Bu, yarım saat içinde Ten'in söylediği ilk cümleydi. Jaehyun onaylar anlamında başını salladı. Gözleri karşısındaki adamın fermuarlı sweati altından görünen yara izine takılı kaldı bir süre.

" Elini ver. "

Dediğini yaptı. Kendisinden ufak olan bir çift el uzattığı elini tutarak göğsüne yönlendirdi. Eli kalp atışının ilk ritmini hissettiğinde geri çekilip, sonrasında tekrar canlı bir atışın hissedildiği göğsü buldu. Hissetti. Gözlerini kapadığında karşısında duran sevgilisini hayâl edebiliyordu. Yüzüne düşen siyah saçlarını, tavşanı andıran gözlerini, kalbi kadar büyük olan gülüşünü ve kırmızı yanaklarını... Hepsini, hepsini hayâl edebiliyordu.

Bunca aydır sevgilisini gömdüğünü; ondan geriye kalan tek şeyin iki kutu içine tıkıştırılmış notlar, beynine kazınmış anılar ve hafıza kartına aktarılmış kalp atış sesleri olduğunu sanıyordu. Öyle değildi. Avucunun içinde atan bu kalp gerçekti. Yaşıyordu ve sevgilisinin bir parçasıydı. Başka birine hayat vermiş, başka birinin umudu olmuştu.

" Size ne kadar teşekkür etsem az Bay Jung. Cidden umudumuz tükenmişti. Bunu söylemem çok yanlış, biliyorum ama bu kalp bizim için yeni bir başlangıç oldu. Umarım sizin için de öyle olur. "

Ağladığını yanağında hissettiği ıslaklık sayesinde fark etti genç çocuk. Ama bu sefer üzgün değildi. Asık dudaklarına ufak bir tebessüm oturdu. Konuştuğunda ise sesi kısıktı.

" Asıl ben teşekkür ederim. "

⌀

Bundan sonraki bölüm final... ㅠㅠ