Een Krachtige Nieuwe Teamgenoot

help

Percy zat met Annabeth op zijn kamer te studeren. Annabeth zat naast Percy op bed te lezen terwijl hij een poging deed om zijn wiskunde huiswerk te maken.

Uiteindelijk keek hij op naar Annabeth en glimlachte. Annabeth droeg één van Percy's blauwe hoodies over een grijze t-shirt met een uil erop en een zwarte legging. Ze beet op haar lip en was helemaal verdiept in haar boek. Haar benen hingen langs het bed en schommelden heen en weer. Percy was met zijn potlood aan het draaien. Ze hadden allebei erge adhd. Dit was voor hen rustig.

Annabeth keek naar hem met een opgetrokken wenkbrauw. "Wat Seaweed Brain?"

"Je bent zo mooi... Ik hoop gewoon dat je dat weet." Percy glimlachte. Annabeth bloosde en keek weg. Percy fronste toen hij zag dat ze haar hoofd schudde. "Wat?"

"Percy, ik ben niet mooi, op zijn best ben ik schattig." Annabeth rolde haar ogen.

Percy schoof de boeken van zijn schoot en ging op zijn knieëen voor haar zitten. Hij keek heel serieus. Hij nam haar handen in de zijne en keek haar in de ogen. "Annabeth, je bent één van de... Nee, je bent de meest prachtige persoon die ik ooit ontmoet heb. Er is niemand die dat zou kunnen veranderen. Waarom zou je dat denken?"

Annabeth glimlachte droevig en keek naar Percy. "Gewoon... opgroeien met Aphrodite kinderen om je heen en zo... ik denk gewoon dat..." Ze maakte haar zin niet af en keek weg.

Percy hield haar kin vast en keek haar in de ogen. "Geen kind van Aphrodite is mooier dan jij. En weet je wat, Aphrodite zelf ook niet. Al wat zij kan doen is een kopie maken van jou." Percy kuste haar zacht en glimlachte.

"Dus wanneer je Aphrodite ziet, ziet ze eruit als mij?" Vroeg Annabeth grijnzend.

"Yep, maar ze komt nog steeds niet in de buurt van jouw schoonheid." Grijnsde Percy. En net wanneet hij haar een kus wilde geven klopte Sally, Percy's moeder, op de deur.

"Percy? Er is een vrouw die je wilt spreken." Haar stem klonk bezorgd. Percy sprong met een sierlijke beweging van het bed en liep naar de deur.

Zijn moeder liep met hem mee naar de living en daar stond de rosse vrouw die hij had ontmoet bij de Avengers. Ze droeg een zwarte jurk en hakken.

Percy ging voor zijn moeder staan. "Mam, ik praat wel verder met haar op mijn kamer. Je moet niet ongerust zijn, ze vertrekt snel." Hij snauwde de laatst woorden. Sally knikte en liep naar de keuken.

"Volg mij." Grauwde hij en leidde de vrouw naar zijn kamer. Toen hij daar was ging hij naast het bed staan waar Annabeth nog steeds op zat. Percy droeg een zwarte t-shirt en donker blauwe skinny jeans.

"Annabeth, dit is één van de mensen waarover ik vertelde." Percy glimlachte niet. Zijn ogen waren donker en zijn blik was angstaanjagend. "Ik dacht dat ik jullie gezegd had om mij alleen te laten! En als ik me niet vergis heb ik jouw zelfs een extra speciale waarschuwing gegeven!

Natasha slikte. "Ja. Maar... We hebben geen keuze." Zei ze smekend. Toen probeerde ze haar geluk bij Annabeth, maar van haar kreeg ze een even angstaanjagende blik als van Percy.

Natasha bekeek de twee tieners. Ze waren close, misschien wel een koppel. Het meisje had blonde prinsessen krullen en grijze ogen die op dit moment ijskoud haar richting uitkeken. De hoodie die ze aan had was te groot voor haar, waarschijnlijk was die van Percy. Percy vond de blik die Natasha Annabeth toewierp blijkbaar niet leuk.

"Als jullie haar alleen maar aanraken scheur ik jullie persoonlijk uiteen na dat zij heeft afgerekend met jullie." Zijn toon was scherp en walgend.

"Luister gewoon." smeekte Natasha. Ze kon niet geloven dat ze aan het smeken was. "We hebben je hulp nodig!"