İyi okumalar 💗🌼
Kardeşime ne oldu?Neden bu halde?"
Olanları anlatınca sinirlenen Halil'in, yumruk atmak için elini kaldırırıp bana yumruk atmak istediği an buna babam engel olur .
"Kavganın sırası mı?!Hastanedeyiz!Simay'ı düşünmek yerine şiddete baş vuruyorsunuz!Kavga etmek istiyorsanız gidin başka yerde edin!"
Babam çok haklıydı. Benim yüzümden bu haldeydi. Öle bilirdi.... Keşke onunla alış veriş yapmasaydım. Keşke hep uzak dursaydım ondan. Bütün bedenimi pişmanlık duygusu kaplayınca bütün sinirimi o şerefsizden çıkarmak istedim. Simay'ın yere düşmesiyle o kadar çok korkmuştum ki. İkinci kez bu kadar korkmuştum. İlk pişmanlığımda değildi. İlk korkumu ve ilk pişmanlığımı yıllar önce Yasemini kaybettiğimde yaşamıştım.
Telefonumun çalmasıyla düşüncelerimden sıyrılıp odadan çıkıp cevapladım.
"Alo."
"Alo ağam..."
Adamın konuşamamasına sinirlenip "Söyle!" Dedim.
" Cihat kaçtı..."
"Ne diyorsun lan sen?!Ne demek kaçtı?!Siz ne yapıyordunuz o zaman?!"
"Ağam biz Cihatı depoya götürerken adamları arabayla karşımızı kesip,kaçırdılar. Affet ağam..."
"O iti bulun!Ve aranmadık yer bırakmayın!" Deyip sinirden telefonu kapattım.
Olanları kimse öğrenmesin diye sinirimi sakinleştirip odaya girdim. Bugün olanların tekrarı olmasın diye Çamkıran ailesi ve kendi ailesi korumalar tarafından korunacaktı.
Yaralı haliyle bir şeyler yapamayacaktı zaten. Ama emirler verebilirdi. Ben kurşunun Simay'a değdiğini sanarken kuzenim arkasından o şerefsizi vurmuştu.
Simay'ın anlatımından
Gözlerimi açınca beyaz tavanla karşılaştım. Kokudan dolayı hastanede olduğumu anlamıştım .
'İyide ben neden hastanedeyim?'
Kaçırılması ve o adamın başına siyah dayaması aklıma gelince yaşadığım her şey gözümün önünden film şeriti gibi geçti.
'Silahı bırakmazsan kızın kafasını uçururum!'
'Böyle bir şeye cesaret edersen kendini ölmüş bil!'
'Son kez söylüyorum silahını yere bırak!'
Eli tetikte ateş etmek için sabırsızca bekleyen Cihat'ın dediğini Yavuz yapmasın diye itiraz etmeye başladım.
'Yavuz dediğini yapma.'
'Kes sesini .' Saçlarımı yolmasıyla gözlerimi sert şekilde kapatıp dudaklarımı ısırdım. O kadar sert şekilde çekiştiriyordu ki , saçlarımın dibinden koptuğunu hissediyordum.
Bunları hatırlayınca gözlerim doldu. Abisi ve ablasının seslerini duyunca çok merak ettiği sorusunu sorar.
"N'oldu bana?"
"Hastanedesin güzelim. Sabahtan beri bir şey yemediğin için,korkudan şok geçirdiğin için bayılmışsın."
"Sana bir şey yaptılar mı?" Diye babamın sorusuna "Hayır yapmadılar." Dedim.
Babasının sorusunun altında başka şey yattığını anladım. Bakirelik elbet önemli ama bu yaşadığımız hayatta hepimizin başına kötü şeyler gelebilir. Benim yaşadığım şehirde bakire olmayanları öldürüyorlar. Kimisi bakireliği olmadan doğuluyor,kimisi de tecavüze uğruyor... Peki bu kadınların yaşamaya hakkları yok mu?!Kendi adaletlerine göre yok kendilerine göre erkekler istediği haltı yiye bilir ,kadına şiddet uygulaya bilir ama kadınlar?Kadınlar burada özgür değillerdir. İstediğini giyemez ve söz hakları yoktur...
