Karamaner villasında yeni bir gün daha başlamıştı.
Nefise bugün içinde büyük bir huzursuzlukla uyanmıştı...bir endişe bir korku vardı içinde...rahat değildi.
Hazırlanmaya başladı.
Muzaffer'de takım elbisesini giyinmiş aynadan kendine bakıyordu.Tamamen hazır olduğundan emin olunca odadan çıktı.
Nefise'de aynı anda çıkmıştı odasından.Dalgın bir şekilde yürüyordu ki...bir kaç adım sonra Muzaffer Nefise'nin kolundan tuttu.
"Günaydın canım"
dedi yüzündeki küçük bir tebessüm ile.
"Günaydın Muzaffer"
dedi ifadesiz bir şekilde.
Nefise'nin tedirginliği her halinden belli oluyordu..Muzaffer de bu durumu farketmişti.
"Nefise neyin var senin?"
"Yo...yok birşeyim"
diyerek geçiştirmek istesede pek başarılı olamamıştı.
"Nefise iyi değilsin lütfen söyler misin ne oldu neyin var?"
"Bilmiyorum Muzaffer..sadece içimde anlam veremediğim bir tedirginlik var..sanki...sanki kötü bir şey olacak gibi hissediyorum"
Muzaffer Nefise'nin elini öptükten sonra konuştu.
" Şşşt tamam...korkacak birşey yok bak ben yanındayım"
Nefise sıkıca sarıldı Muzaffer'e.
"İyi ki varsın Muzaffer"
"Sende iyi ki varsın birtanem"
Nefise'nin tedirginliği halâ geçmemiş olsa da Muzaffer'in varlığı onu biraz da olsa rahatlatmıştı.El ele salona inerler.
...
Hep birlikte kahvaltı ediyorlardı.
"Abi bugün istersen sen dinlen ben hallederim şirketteki işleri"
dedi Onur çayını içerken.
"İyi olur aslında"
