Bugün erkenden uyanıp mutfağa gidenler bay Karamanerler olmuştu.
Onur Bey kızı ve karısı için kahvaltı hazırlamaya koyulmuşken Muzaffer Beyde canından çok sevdiği onu tekrsr bu hayata bağlayan biricik sevgilisi için kahvaltı hazırlamak istemişti.
Onur için her ne kadar aynı şeyi söyleyemesek de Muzaffer mutfak konusunda da çok yetenekliydi.
Biraz düşünmüştü...Nefise için ne yapsam diye..aklına birlikte yaptıkları menemen gelmişti ve onu yapmaya karar vermişti.
Muzaffer menemen işi ile uğraşırken Onur da bir yandan masayı hazırlıyor bir yandan da çay yapıyordu.
Birbirlerine bulaşmadan tabi ki duramazlardı...en azından Onur duramıyordu.
"Sen şu yengeme bak yaaa😀"
Muzaffer bakışlarını Onur'a çevirir.
"Baksana ona olan aşkından yıllar sonra mutfağa bile girdin..Ama sakın alıştırma her gün istemesin sonra"
dedi Onur muzipçe gülümseyerek.
"Bana diyene bak...senin ne işin var burda"
"Ben seni görünce yardıma geldim yoksa girmem pek mutfağa biliyorsun"
Muzaffer etrafa bir göz gezdirdikten sonra tekrar Onur'a bakar.
"Keşke yine girmeseydin😀"
dedi ve işine devam etti.
Onur da bir etrafa baktıktan sonra gülmeye başladı.
"Bu arada Nefise hergün istesin her gün yaparım ben bunları"
dedi Muzaffer gözlerinin içi parlarken.
Onur elindeki malzemeleri masaya bıraktıktan sonra abisinin karşısına geçti.
"Abi"
"Yine başlıyoruz..söyle Onur seni dinliyorum"
dedi Muzaffer bıkmış bir şekilde.
"Seni böyle gitmek beni çok mutlu ediyor"
dedi Onur en samimi şekliyle.
Muzaffer'de Onur'un bu cümlesinden sonra elindeki işi bıraktı ve Onur'u dinlemeye başladı.
