HIS SERIOUS OBSSESION

CHAPTER 22

Solace Pov.

"Tsk himala ang ganda ng ngite mo ah" pairap akong bumaling sa kakamabal kung naka suot ng headset ngayon. Magkatabi kasi kami ng upuan.

"Alam mo?, Ang pakialamiro mo sobra. Mind your own business pwede?" Sinamaan ko ito ng tingin bago tumingin sa labas ng bintana.

'Welcome aboard passengers.. have a nice trip in the philippines'

Mas lalong lumaki ang ngise ko ng maramdamang unti-unti ng lumalapag ang sasakyan naming eroplano.

'Sa wakas! I'm back!'

Excited kong kinuha ang dalang sling bag at tumayo sa upuan.
Napatingin naman ako sa kakambal kung
Tamad na kinukuha ang dalang mga bagahe sa ibabaw.

"You're so excited sol. Seriously? What's your up to?" Hindi na siguro nito mapigilang magtanong ng maramdamang iba ang energy ko ngayong nasa pinas na kami. Humahalukipkip ako at ngumuso.

"Your so judgemental, kuya." nakanguso kong sabi dito at hindi ko na hinintay na matapos ito ay tinalikuran ko na ito.

"Let's go baby, oh, asan na kuya mo??" Ani mom habang hawak siya sa bewang ni daddy, nasa hamba na kami ng pintuan pababa. And unfortunately hindi pa kami lalarga dahil hininhintay pa namin sa Aris.

"Ewan ko du-"

"OH! Ayan na pala siya. Tara na" hindi na natapos ang sasabihin ko ng makitang papalapit na sa deriksyon namin si Aris dala ang ang mga bagahe . tsaka kami inakbayan pababa ng plane. Habang hawak naman nila Dad at Aris ang mga bagahe.

-----

Sakay ng aming sundo na sasakyan...naka akbay si dad sa balikat ni mom. Habang nakahilig naman si mama sa dibdib ni dad. Nakaupo sila sa first seater ng Van. Habang nasa likuran naman kami ni Aris na kasalukuyang nakatingin ngayon sa bintana at malalim ang iniisip.

I miss philippines. Dalawang buwan rin akong nawala dito, at ni isang balita hindi ko nababalitaan. dahil bawal gumamit ng gadgets kila grandma dahil nga raw, dapat sulitin namin ang mga araw na miss namin ang isat-isa. Kaya wala akong balita kung anong nangyayari dito, o kung anong nangyayari dahil hindi ko pwedeng buksan ang social media accounts ko habang nasa chicago kami.

'Kamusta na kaya siya??'

"You're acting wierd today"

"H-huh?" Napabaling ang ulo ko sa kakambal kong seryosong nakatingin ngayon deritsu sa mga mata ko. Nandito parin kami ngayon sa sasakyan habang lumalarga ito papauwi ng bahay. Since tulog naman na sila dad at mama hindi nila kami maririnig.

"A-ano? Bang pinagsasabi mo dyan ?" Kunot nuo kung tanong dito. Tinanggal nito ang suot niyang headset bago inayos ang pagkasuot ng kanyang neckpillow sa kanyang leeg. Humahalukipkip ito bago humilig sa bintana at seryoso akong tinignan.

"You call me kuya earlier, and it's weird for you to Adress me that. Cause i know, you don't respect me as your big brother solace. that's why you don't usually call me kuya rigth?". Ani nito habang salubong ang dalawang kilay nito.

Humahalukipkip ako at at hindi nakayanang titigan siya sa mata kaya unti-unting napabaling sa kabilang deriksyon ang aking paningin.

"A-anong weird do'n?. Mas matanda ka na naman talaga kaysa sa akin ah!, k-aya natural lang na tawagin kitang...k-kuya." Ani ko habang nakatingin sa labas ng bintana.

"Wag ako solace. Magkakambal tayo. Kilalang-kilala kita. Kaya hindi uubra sa akin yang pagsisinungaling mo. Tell me? May hindi ba ako nalalaman tungkol sayo ngayon?" Madiing sabi nito at Seryoso ang expression nito sa mukha.

"NO!.Wala.! Bat naman ako, maglilihim sayo diba??" Ani ko. At kinurot ang sarili dahil sa defensive kung naging sagot.

"Tsk, wag mo lang kalimutan ang sinabi ko sayo nung nakaraan. Iwasan mo si Captain,. Solace. You dont know what his capable of doing. You don't know the true him, So you should Stay Away from him. maliwanag?" Hindi ko alam pero kinabahan ako sa naging tugon nito sa akin. Feeling ko kahit hindi ko sasabihin kay Aris ang nilalaman ng isipan ko. May ideya na siya kung ano ang tinatakbo ng utak ko. Ni minsan hindi naging ganito ka strikto sa akin si Aris simula nang pagkabata naming dalawa. Lumaki akong spoiled brat at siya naman laging pinapababa ang pasensya niya sa akin , lumaki si Aris na Seryoso sa buhay at bihira kung magsalita. Kaya kahit naiinis na siya sa akin inuunawa niya parin ako. hindi niya ako pinagsasabihan sa anong dapat kung gawin .Pinagbibigyan niya lahat ng gusto ko. At lumaki si Aris na kalkulado bawat kilos ng buhay hindi siya basta bastang bumibitaw ng salita na hindi niya alam ang totoo, at ngayon natatakot ako, natatakot ako na baka nga, tama siya, hindi ko pa nga lubusang kakilala si Greysen. Na Baka dapat pala iniwasan ko na siya mula noon, na baka nga tamang, dapat ko siyang Iwasan sa lahat ng pagkakataon.