Siedziałam na kanapach i od piętnastu minut czekałam na głupiego Norberta,który miał przynieść mi jakiegoś drinka.
Wtem usłyszałam jak tłum ludzi zaczął piszczeć. Nie obchodziło mnie to jakoś szczególnie,ale spojrzałam o co chodzi. Na scenę wbiegł jakiś chłopak.
Ubrany był w czarne dresy oraz bluzę w tym samym kolorze. Obok niego pojawił się drugi chłopaka, który miał na sobie podobne ubrania.
Wśród widowni byli głównie nastolatkowie. Zaczęłam przyglądać się całej sytuacji.
Chwilę później zauważyłam mojego przyjaciela kierującego się w stronę kanap. Niósł tyle alkoholu,że prawie butelki wypadały mu z rąk.
Zachichotałam jedynie na ten widok.
- Bardzo śmieszne. - przewrócił oczami.
- Nie wypijemy tego wszystkiego. - powiedziałam.
- Tylko ty piszesz, chyba zapomniałaś że jestem samochodem. - uśmiechnął się.
- Nigdy w życiu, nie pójde przecież do szkoły na kacu. - podniosłam brwi w górę.
Chłopak wzruszył ramionami i zajął miejsce obok mnie. Wróciłam wzrokiem do występu.
Skupiając się na piosence stwierdziłam, że całkiem mi się podoba. Usta mi się rozszerzyły gdy spostrzegłam na scenie nikogo innego jak samego Bugajczyka. Zaraz obok niego stał Adrian.
Jak mogłam wcześniej tego nie zauważyć. Przybiłam sobie solidnego facepalm'a.
- Co jest? - zapytał Norbert.
- To Igor. - kiwnęłam głową w stronę sceny.
- No nie pierdol. - otworzył szerzej oczy. - No to na co czekasz. - dodał.
Zmarszczyłam brwi i czekałam, aż chłopak kontynuuje swoją wypowiedź.
- No zarywaj. - zrobił jakiś dziwny gest rękami.
- Tu się puknij. - pokazłam palcem na czoło.
Odwróciłam głowe w stronę sceny. Oczy szatyna były skierowane w moją stronę. Pomachałam mu, a on lekko się uśmiechnął.
—
Po koncercie mój głupi przyjaciel chciał zdjęcie z Bugajczykiem, więc staliśmy w kolejce jakieś trzydzieści minut.
Gdy w końcu była nasza kolej, Brunet przytulił Igora. Zauważając jego minę, wybuchłam śmiechem.
- Aww, słodko. - uśmiechnęłam się.
Chłopacy strzeli sobie fotkę, a ja skierowałam się ku wyjścia.
- Wracasz ze mną. - zwrócił się do mnie.
- Czemu? - zmarszczyłam brwi.
- Może dlatego,że mieszkamy blisko siebie. - wzruszył ramionami. - Co ty na to Norbert? - dodał.
- Dla mnie to lepiej. - przytulił mnie na pożegnanie.
Poczekałam, aż zgarnie swoje rzeczy. Pomachałam do Adriana,a następnie wsiadłam do samochodu
- Jestem głodna. - bąknęłam.
- Zamówimy jedzenie u mnie. - oznajmił.
- Co powiedziałeś? - spojrzałam na niego spod uniesionych brwi.
- Zamówimy jedzenie.
- To drugie. - powiedziałam.
- U mnie. - zaśmiał się.
Przewróciłam oczami i postanowiłam nie kłócić się z chłopakiem. Znając życie i tak on by wygrał.
—
Siedząc na dużej białej kanapie, wyciągnęłam telefon i zrobiłam sobie zdjęcie.
Szatyn w tym czasie przyniósł jedzenie.
- Zjem i się zbieram. - poinformowałam go.
- Jest późno, zostajesz. - spojrzał na zegarek.
- Nie jestem dzieckiem. - oburzyłam się.
- Przypomnieć ci ostatnią sytuacje? - podniósł brew.
Usiadłam do stołu, zabierając się za jedzenie. Nie mam zamiaru nawet komentować. W tym czasie spostrzegłam nowe polubienia.
@justi.ok
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Lubi to @hajpman_adrian, @norbik i 153 innych użytkowników.
Komentarze : @norbik wyjątkowo ładnie wyszłaś. @justi.ok dzięki przyjacielu.
